وَاَقیمُوا وُجُوهَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ.(1).
در هر مسجدى روى خود را مستقیم [به سوى قبله ]کنید و در حالى که دین خود را براى خدا خالص گردانیدهاید وى را بخوانید.
آنجا کجاست؟
«پایگاه مقاومت» در برابر هوى و هوس، شیطان و اهرمن،
«میعاد» پیامبران، امامان و پاکان عالم،
«مجمع عمومى» مسلمانان و مستضعفان،
«میدان» نمایش وحدت مسلمانان علیه دشمنان اسلام،
«بازار» تقوا و ایمان، صلح و صفا، همدلى و همراهى،
فرشتگان چشم امید به آنجا دوختهاند،
و اهریمنان از رونق آن نگرانند.
و به راستى آنجا کجاست؟
آنجا، مسجد است، خانه ی خدا، محلّ ارتباط خاک با افلاک، حلقه ی اتّصال هیچ با همه چیز، و چه زیباست که به
**راه سبز، ص: 100@
آنجا بشتابیم، زیاد به آنجا برویم، زودتر از همه برویم و دیرتر از همه برگردیم، با لباسهاى تمیز به آنجا وارد شویم، در نظافت آن بکوشیم، و در برنامههاى فرهنگى آن شرکت فعّال داشته باشیم.
بنیانگذار جمهورى اسلامى حضرت امام خمینى قدس سره درباره ی اهمّیّت مساجد مىفرماید:
«مساجد را پر کنید که مساجد سنگرند و محراب یعنى جایى که حرب (جنگ و مبارزه) از آنجا آغاز مىشود و محلّ حرب است. شیطانها از مساجد و نماز مىترسند، آنها مىخواهند از نماز جلوگیرى کنند و بعد از خالى کردن سنگرها، حمله کنند.»(2).
1) سوره ی اعراف / آیه ی 29.
2) صحیفه ی نور / جلد 12 / صفحه 148 و 149.
