چنان چه از قرآن استنباط مى شود؛ زکات مخصوص اسلام نیست؛ بلکه در ادیان الهى، زکات جزء برنامه ها و قوانین همه پیامبران بوده است. در این جا به مواردى اشاره مى کنیم: خداوند از سخن حضرت عیسى علیه السلام چنین مى فرماید:
وَ اَوْصانى بِالصَّلوةِ وَ الزَّکوةِ ما دُمْتُ حَیّاً(1).
تا زنده هستم مرا به عبادت نماز و زکات سفارش کرد.
در مورد حضرت اسماعیل علیه السلام مى فرماید:
وَ کانَ یَأْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلوةِ وَ الزَّکوةِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیّاً(2).
و همیشه خانواده خود را به انجام نماز و پرداخت زکات امر مى کرد و او نزد خدا بنده شایسته اى بود.
در سوره انبیا پس از بردن نام تعدادى از پیامبران مى فرماید:
وَ اَوْحَیْنا اِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ اِقامَ الصَّلوةِ وَ ایتاءَ الزَّکوةِ(3).
در جاى دیگر خداوند نشانه دین الهى را در برپا داشتن نماز و دادن زکات معرفى کرده است.
وَ یُقیمُواالصَّلوةَ وَ یُؤْتُواالزَّکوةَ وَ ذلِکَ دینُ الْقَیّمه.
و نماز به پا دارید و زکات بدهید، این است دین درست و استوار.
این امر در شریعت حضرت موسى علیه السلام نیز اصل بوده است:
وَ اِذْ اَخَذْنا میثاقَ بَنى اِسْرائیلَ لا تَعْبُدونَ اِلا الله وَ بِالْوالِدَیْنِ اِحْسانا وَ ذِىْ الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ اَلْمَساکینَ وَ قُولوُا لِلنَّاسِ حَسَناً وَ اَقیمُوااَلْصَّلوةَ وَ اتُوااَلْزَکوةَ
و یاد آورید هنگامى را که از بنى اسرائیل پیمان گرفتیم که بجز خدا نپرستید و درباره پدر و مادر و خویشان و یتیمان و فقیران نیکى کنید و با مردم نیکو سخن بگویید و نماز به پا دارید و زکات مال خود را بدهید.
1) سوره مریم، آیه 31.
2) سوره مریم، آیه 55.
3) سوره انبیا، آیه 73.
