زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در آن وقت که شیخ(1) قدس الله روحه العزیز(2) به نیشابور(3) بود، به حمام شد، درویشى او را خدمت مىکرد و دست بر بازوى شیخ مىنهاد و شوخ(4) از پشت شیخ بر بازو جمع مىکرد. چنانکه رسم ایشان است تا آن کس ببیند. در میان این خدمت، از شیخ سؤال کرد که «اى شیخ جوانمردى چیست؟» شیخ گفت: «آنکه شوخِ مرد پیش روى او ندارى.»
حاضران انصاف بدادند که کسى درین معنى بهتر ازین سخنى نگفته است.
اسرارالتوحید، ص 280 و 281
1) مقصود ابوسعید ابى الخیر (ابوالخیر) است: فضل الله بن ابى الخیر میهنى (357ـ 440 هـ ق) صوفى و شاعر بزرگ و مشهور قرن چهارم و پنجم هجرى.
2) یعنى: خداوند روان شریف او را پاک و پیراسته گرداند.
3) نیشابور: (46 / 5).
4) شوخ: چرک.
