از دیگر اثرگزارى نماز و نیایش و رهاورد نیک آن در زندگى، آن است که به دیگر کارهاى نیک انسان، روح و جان و بها مىدهد؛ چرا که نماز در حقیقت مجموعهاى از اندیشه و نیت، گفتار و منطق و رفتار ناب و خالصانه است، و روشن است که انجام آن در شبانهروز آن هم چندین بار و به صورت منظم، روح اخلاص و راستى را در دنیاى وجود نمازگزار زنده مىکند و او را از ناخالصى و دورویى و بازیگرى و فقدان اخلاص و یکرنگى پیراسته مىسازد، و بدین وسیله به دیگر کارهاى نیک او نیز ارزش و بهایى تازه مىدهد.
بىجهت نیست که امیر نماز و اخلاص از این برنامهى معنوى و دانشگاه شبانهروزى، به ستون خیمهى دین تعبیر مىکند و مىفرماید:
«و ألله ألله فى الصلاة فانها عمود دینکم، ان قبلت قبل ما سواها و…؛» (1).
خداى را به یاد آورید! خداى را به یاد آورید! شما را به نماز سفارش مىکنم، چرا که نماز، ستون استوار دین شماست. اگر در روز رستاخیز نماز انسان مورد پذیرش قرار گیرد، دیگر کارهاى او پذیرفته مىشود…
و امام صادق از آن به نخستین چیزى تعبیر مىکند که در روز رستاخیز به آن نگریسته مىشود:
«اول ما ینظر فى عمل العبد فى یوم القیامة فى صلاته؛ فان قبلت نظر فى غیرها و ان لم یقبل لم ینظر فى عمله بشىء؛» (2).
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 178@
نخستین چیزى که از مجموع کارکرد بندگان خدا در روز رستاخیز مورد نگرش فرشتگان قرار مىگیرد، نماز اوست؛ اگر نماز او پذیرفته شد، به دیگر کارهاى او هم نظر مىکنند وگرنه به آنها نمىنگرند.
و نیز مىفرماید:
«اول ما یحاسب به العبد الصلاة، فان قبلت قبل ما سواها و ان ردت رد ما سواها؛»
نخستین چیزى که در روز رستاخیز بندگان خدا از آن محاسبه مىگردند، نماز است؛ اگر نماز آنان مورد پذیرش قرار گیرد، دیگر کارهایشان پذیرفته مىشود و اگر پذیرفته نشد، دیگر کارها نیز پذیرفته نمىشود…
چرا که نماز و نیایش رمز ارتباط انسان با خداست، و هنگامى که رمز ارتباط، ناب و خالصانه و درست نبود و به هر دلیلى روح اخلاص و راستى و یکرنگى – که شرط پذیرفته شدن کارهاست – در آن زنده و پر نشاط نبود، روشن است که دیگر کارها چه قدر بىروح و ناخالص و غیر بهداشتى است و در نتیجه مردود مىشود.
با این بیان از دیگر رهاورد نماز و نیایش، آن است که به دیگر کارهاى نیک انسان، روح و جان و بها مىدهد.
1) نهجالبلاغه / نامهى 47.
2) مستدرک الوسایل / ج 1 / ص 173.
