[ادریس: خنوخ، اخنوخ: پیغمبرى که پس از آدم و پیش از نوح مىزیسته و او، جد پدر نوح است، وى فرزند یارد بن مهلائیل بن قینان بن انوش بن شیث بن آدم علیهمالسلام است.
گفته شده: از این جهت او را ادریس مىگفتند که بسیار درس مىگفته و بیش از هر چیز به درس دادن اشتغال داشته (استبعاد نشود که «درس»، عربى و او در عهد سریانیان مىزیسته؛ چه زبان عربى آنچنان به زبان سریانى آمیخته که گوئى این دو همزاد بودهاند) نام مادرش قینوس است و او را مثلث النعمة خوانند که جامع پادشاهى و حکمت و نبوت بوده است.
نام این پیغمبر دو بار در قرآن کریم ذکر شده: «واذکر فى الکتاب إدریس إنه کان صدیقا نبیا – و رفعناه مکانا علیا». (مریم: 56)
«و إسماعیل و إدریس و ذا الکفل کل من الصابرین». (انبیا: 85)
از پیغمبر اسلام صلى الله علیه و آله روایت شده که سى صحیفه بر او نازل شده و او نخستین کسى است که به قلم نویسندگى کرد و در علم نجوم و حساب نظر داشت و اولین کسى است که لباس دوخت و لباس به تن کرد و قبل از او پوست مىپوشیدند. و اینکه قرآن مىگوید: «و رفعناه مکانا علیا»، گفته شده منزلت والاى او همان مقام نبوت و تقرب او به خداى تعالى بوده است.]
علامهى مجلسى از حضرت صادق علیهالسلام روایت مىکند:
**سیماى نماز، ص: 34@
به هنگام ورود به شهر کوفه از مسجد سهله دیدن کن و در آن جایگاه مقدس نماز بگزار و حل مشکلات دینى و دنیایىات را در آن مقام از حضرت حق بطلب، زیرا مسجد سهله خانهى حضرت ادریس است؛ انسان بزرگوارى که در آنجا به پیشهى خیاطى مشغول بود و نمازش را در آن جایگاه اقامه مىکرد.
آرى، آن کس که در آنجا دست نیاز به سوى بىنیاز بر دارد بىجواب نمىماند و در قیامت در کنار ادریس از مقام بلندى برخوردار خواهد بود و به خاطر عبادت و اظهار نیازمندى در آن مسجد، از ناراحتىهاى دنیایى و شر دشمنان در پناه حق قرار خواهد گرفت.(1).
طبرسى بزرگوار حضرت ادریس را از قدیمىترین پیامبران خدا و جد پدرى نوح مىداند.(2).
عنایت کنید که حضرت ادریس که قبل از نوح مىزیسته فرهنگش همراه نماز بوده و مکان اقامهى نمازش چندان مقدس و مبارک است که حضرت صادق علیهالسلام دعاى دعا کننده را در آن مقام مستجاب مىداند.
**سیماى نماز، ص: 35@
1) بحارالأنوار: 11 / 280، باب 9، حدیث 10؛ مستدرک الوسائل: 3 / 413، باب 39، حدیث 3899.
2) بحارالأنوار: 11 / 280، باب قصص ادریس قال طبرسى رحمه الله: إنه (ادریس النبى) جد أبى نوح علیهالسلام و اسمه اخنوخ و هو أول من خاط الثیاب.
