«اسلام دین فطرت است و بزرگ ترین امتیازش این است که دائم با فطرت و در مسیر فطرت حرکت مى کند و از هر جهت با آن سازگار است. دین اسلام در تربیت روح بشر نقش بسیار بالایى دارد؛ در این دین آسمانى معالجه و هدایت انسان اصل است و از هیچ تلاش و کوششى در این راه دریغ نمى ورزد. جسم و عقل و روح و روان انسان و زندگى مادى و معنوى او را در روى زمین زیر نظر مى گیرد. اسلام همه هستى بشر را و هر چه در آن هست، دریافت مى کند و به تمام ابعاد آن توجه لازم دارد و این موجود ملکوتى را با کمال دقت مورد لطف و عنایت قرار مى دهد.»(1) ما بنا بر اعتقاد و تفکر دینى خود عقیده داریم اسلام با برخوردارى از ویژگى «جامعیّت» و «وسعت جهان شمول» و «قابلیت انطباق با اوضاع و احوال مختلف و نیازهاى جدید»، یک آئین جهانیست و هر کس که منکر آن است به عنوان محقق و با در دست داشتن قوانین و اصول فلسفه تاریخ و جامعه شناسى و جهان بینى درست، میزان دگرگونى را که این آئین الهى در یک جامعه منحط بدوى به وجود آورد و سپس امواج این تحول اساسى و زیربنایى را که از همین جامعه کوچک و بى مقدار و خشک و خشن، به مناطق وسیعى از جهان گسترش یافت، محاسبه کند و خلاقیّت و دگرگون سازى این مکتب را با توانایى آفرینندگى سایر مکاتب در یک تناسب مستقیم حساب کند، باید در گوشش چنین زمزمه کرد:
ترسم نرسى به کعبه اى اعرابى
کاین ره که تو مى روى به ترکستان است
اروپائیان نیز در مورد اسلام و تعالیم اسلامى و نقش اسلام در پیشبرد جوامع اسلامى در زمینه علم و صنعت و پیشرفت آن ها در زمان هاى گذشته، سخنان بسیارى در تعریف و تمجید این دین جهانى و الهى گفته اند: «مورخ بزرگ لوترب ستودار در کتاب «دنیاى اسلامى کنونى» مى نویسد: حکومت هاى اسلامى در سه قرن اول به خوبى پیشرفت کردند و از اکثر ممالک جهان از حیث تمدن و عمران و آبادانى و مسجد و دانشگاه جلو افتادند. این ممالک مخزن حکمت و علوم پیشینیان بود و نور خود را طى این مدت به اروپا مى تابانید.» لیودوروش مى گوید: «اسلام دین فطرى و اقتصادى و انسانى و ادبى است، تمام قوانین موضوعه ما در اسلام است، من به سراغ دینى رفتم که جول سیمون آن را دین طبیعى نامید. دیدم چنین دینى اسلام است. دیدم که این دین تأثیر زیادى در دل مسلمانان دارد، آن ها را رشید و شجاع و کریم بار آورده و در طرف دارى از خیر و ترحم و نیکى در دنیایى که جز شرّ و لهو و دروغ نمى شناسد و مسلمانان به گونه اى هستند که منتهاى آرزوى فلاسفه بزرگ است.»(2).
و بالاخره این که دین اسلام به همه چیز در جامعه به طور همه جانبه مى نگرد و انسان مى تواند با الهام گرفتن از تعالیم اسلام به محتواى زندگى خود در این دنیا جهت داده و در آخرت نیز دل شاد و خوشنود از این نوع زیستن باشد.
1) اسلام و تحولات زندگى با اندکى تصرف، ص 338، ن، محمد قطب م، محمدعلى عابدى.
2) به نقل از کتاب راه تکامل، ص403 ن، استاد احمد امین م، احمد نجفى.
