عظمت مطلق که تمام موجودات هستى در تمام نیازها رو به سوى او دارند و به او تکیه کنند و بدو توجه نمایند و بدون او کارى انجام نگیرد.
زیر نشین علمت کائنات
ما به تو قائم چه تو قائم به ذات(1).
به قول حضرت سیدالشهداء و امام سجاد و حضرت باقر و حضرت صادق علیهمالسلام کسى که آقایى و بزرگى و شرف و سیادت در او در نهایت کمال است، کسى که دائم و همیشگى است و هماره بوده و خواهد بود، فرمانرواى بزرگى که فوق او امر دهنده و نهى کننده نیست و قائم به ذات و بىنیاز از غیر است.
مرحوم علامهى مجلسى در «مرآة العقول» که از مهمترین کتب علمى و فنى شیعه است در تفسیر حدیثى از «اصول کافى» در این زمینه مىفرماید:
صمد، در حقیقت، عبارت از وجوب وجود و بىنیازى مطلق او، و احتیاج عموم کائنات در جمیع امور به اوست.
یعنى مبدأ کل و مرجع عموم و پناهگاهى که هر کس هر حاجتى دارد و هر چه بخواهد او قادر به انجام حاجت و بخشیدن خواستهاش هست و از آنچه همگان نیاز به آن دارند چیزى را فاقد نیست و سزاوار است که همه کس به خشوع و پرستش متوجه او شوند(2).
**سیماى نماز، ص: 151@
1) نظامى گنجوى.
2) مرآة العقول: 2 / 61.
