نمازگزار وظیفه دارد هر روز صبح زود از خواب بیدار شود و فریضهى الهى را انجام دهد پس به این ترتیب به صبح خیزى عادت مى کند و از هواى آزاد بامدادى و نسیم روحبخش پگاه بهرهمند مىشود، و با وضو گرفتن و رساندن آب به دست و صورت و یا به سلولهاى حساس بدن، طراوت و شادابى مىگیرد و با مسواک کردن دندان و استنشاق (آب به بینى کشیدن) و مضمضه (گرداندن آب در فضاى دهان) در چندین نوبت متوالى، بقایاى مواد غذائى دندان و آثار گرد و غبار و ذرات بینى و با تمیز کردن اخلاط آن، که مهمترین مجراى تنفسى بدن است آنها را از آفات و عوارض و بیماریها مصون مىدارد.
امروز اهمیت مسواک و خواص اعجازآمیز آن، مورد توجه خاص پزشکان قرار گرفته است و اهمیت استنشاق (رساندن آب به بینى) و تاثیر آن بر روى اعصاب سمپاتیک (که از نخاع ستون فقرات سرچشمه گرفته و در سلسله اعصاب مغز تمرکز پیدا کرده اند) مطالب مفید فراوانى از طرف متخصصین فن گفته شده است چنانکه آزادى
**سیرى در اسرار نماز، ص: 29@
تنفس و رساندن اکسیژن هوا به پوست بدن (در حال مسح سر و پا) در سلامت بدن، تأثیر محسوس و فوق العاده اى دارد.(1).
و فائده غسل بعد از جنابت در انبساط اعصاب و ایجاد جریان خون و زدودن میکروبها و آلودگیها، جاى گفتگو نیست. اینها آثار و فوائدى است که نمازگزار همیشه به صورت طبیعى و عادى و بدون توجه به منافع شخصى، آنها را رعایت مىکند و به گفتهى ارزنده ی پیشواى عالیقدر خود که مىفرماید: «بناى اسلام بر نظافت و پاکیزگى است.» خود به خود جامهى عمل مىپوشاند و به دنبال آن بهداشت تن و بهداشت روان را تأمین مى سازد.
1) عزیز اسماعیل پاشا در کتاب «الاسلام و الطب الحدیث» (ص 152) مى نویسد: «شستشوى بینى با آب سرد، بهترین وسیله مبارزه با زکام بوده و عالىترین وسیله واکسینهى امراض ناشى از بینى مىباشد».
