قرآن در تابلو زیبای دیگرى در مورد نماز و نیایش و رهاورد آن مىفرماید:
«انما المؤمنون الذین اذا ذکر الله و جلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم ایاته زادتهم ایمانا و على ربهم یتوکلون –
الذین یقیمون الصلوة و مما رزقناهم ینفقون –
اولئک هم المؤمنون حقا لهم درجات عند ربهم و مغفرة و رزق کریم-» (1).
ایمان آوردگان تنها آن کسانى هستند که هر گاه یاد و نام خدا به میان آورده شود، قلبهایشان ترسان مىگردد، و هنگامى که آیات و نشانههاى یکتایى و
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 41@
قدرت او بر آنان تلاوت شود، به آن گوش جان مىسپارند و سخن خدا بر ایمان آنان مىافزاید و تنها بر پروردگار خویش اعتماد مىکنند؛ همانان که نماز و راه و رسم آزادمنشانهى آن را بر پا مىدارند و از آنچه روزى آنان ساختهایم در راه شایسته هزینه مىکنند.
آرى، آن ایمان آوردگان راستین اینانند. براى آنان در پیشگاه پروردگارشان درجاتى پرفراز و آمرزش و روزى ارزشمندى خواهد بود.
از این آیهها چنین دریافت مىگردد که قرآن در ترسیم وصف و ویژگى مردم با ایمان، آنان را با این ویژگىها وصف مىکند:
1. قلبهایشان از یاد و نام خدا ترسان مىگردد و بسیار سنجیده و مسئولانه رفتار مىکنند؛
2. به هنگام تلاوت قرآن، به نشانههاى یکتایى و قدرت خدا گوش جان مىسپارند؛
3. سخن خدا بر ایمان و باور آنان مىافزاید؛
4. تنها بر پروردگار خویش اعتماد مىکنند؛
5. از دارایى و امکانات خویش در راه شایسته و بایسته هزینه مىکنند؛
6. و نماز و راه و رسم آزاد منشانهى آن را در زندگى فردى و خانوادگى و اجتماعى بر پا مىدارند.
و رهاورد درخشان کارشان نیز این است که براى آنان در پیشگاه پروردگارشان درجاتى پرفراز و آمرزش و رزق و روزى ارزشمندى خواهد بود.
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 42@
1) انفال / 1 – 4.
