تنها پوشش اندام و زیور و زینت کافى نیست، بلکه باید پوشش ما به گونهاى باشد که نامحرم را جلب نکند؛ به چند نکته در این زمینه توجّه کنید:
پوشیدن لباسى که برجستگیهاى بدن را به گونهاى ظاهر مىسازد که باعث سوق دادن زن به گناه و جلب نظر نامحرم است، جایز نیست.(1).
استفاده از کفشهایى که هنگام راه رفتن به گونهاى صدا مىدهند که نامحرمان را متوجّه مىسازند و باعث گناه مىشوند، جایز نیست.(2).
برخى در عین اینکه چادر مىپوشند ولى با گرفتن و رها کردن آن و ژستهاى رنگارنگى که با آن مىگیرند، نشان مىدهند که اهل پرهیز از معاشرت با مردان بیگانه نیستند و از اینکه مورد بهرهبردارى چشمها قرار بگیرند ناراحت نمىشوند.
آنها باید بدانند که صرف استفاده از چادر، ارزش نیست بلکه باید به گونهاى از چادر استفاده کرد که بانوان عفیف از آن استفاده مىکنند آنان که آهنگ چادرشان به نامحرمان «دورباش» مىگوید و ناپاکدلان را مأیوس مىکند.(3).
بعضىها موهاى جلو و یا عقب سر خود را به گونهاى برجسته
**راه سبز، ص: 144@
مىکنند که حتّى از روى چادر به خوبى نمایان است.
آنان به گمان خود مىخواهند شیک باشند ولى باید بدانند هر کارى که باعث جلب توجّه نامحرم و گناه شود نارواست و از آن باید پرهیز کرد.
**راه سبز، ص: 145@
1) احکام خانواده (عبدالرّحیم موگهى) / صفحه 285.
2) احکام خانواده (عبدالرّحیم موگهى) / صفحه 303.
3) مسأله ی حجاب (استاد شهید مطهّرى) / صفحه 158.
