زمان مطالعه: < 1 دقیقه
مرغ خیال لحظهاى نمىآساید، پیوسته از شاخهاى به شاخهاى دیگر پرواز مىکند و نمازگزار را که در حال راز و نیاز با خداست مىآزارد.
اگر بخواهیم مرغ خیال خود را رام کنیم تا در نماز، فکر و قلبمان متوجّه نماز باشد باید اعمال و رفتار روزانه ی خود را براى رضاى خدا و براساس تعالیم نورانى اسلام تنظیم کنیم. با حضور قلب در نماز مىتوان به مدارج عالى بندگى بار یافت.
از فرزند امام نقل شده است که مىگفت:
«شبى در ماه مبارک رمضان، من پشت بام خوابیده بودم. خانه ی ایشان یک خانه ی کوچک 45 مترى بود. بلند شدم دیدم که صدا مىآید و بعد متوجّه شدم که آقاست که در تاریکى در حال نماز خواندن است و دستهایش را طرف آسمان دراز کرده و گریه مىکند.»(1).
1) فرازهایى از ابعاد روحى، اخلاقى و عرفانى امام خمینى قدس سره / صفحه 70.
