رسم خواستگارى یک تدبیر ظریف و عاقلانه و براى حفظ حیثیّت و احترام زن است، خلاف حیثیّت و احترام زن است که به دنبال مرد بدود.
زن که مىخواهد محبوب و معشوق و مورد ستایش باشد و بر سراسر وجود مرد حکومت کند قابل تحمّل و موافق غریزه نیست که مردى را به همسرى خود دعوت کند و احیاناً جواب ردّ بشنود و سراغ مرد دیگرى برود.(1).
از طرف دیگر آراستن خود و جلوهگرى در کوچه و بازار براى جلب جوانان هم گناه است و هم از ارزش دختر نزد جوانان مىکاهد.
دختر باید سنگین، با حیا و وقار زندگى کند و عفّت خود را نگه دارد. بانوانى که او را مىشناسند از حالات و خصوصیّات او در خانههاى خود سخن به میان خواهند آورد و جوانان پاک، شیفته ی او خواهند شد و به خواستگارى او خواهند آمد. این بهترین روش براى حفظ حیثیّت، احترام و عظمت یک دختر است.
1) نظام حقوق زن در اسلام (استاد شهید مطهّرى) / صفحه 47 و 49.
