60 – از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم مروى است که فرمود: ما من عبد یقوم من اللیل فیصلى رکعتین و یدعو فى سجوده لأربعین من أصحابه یسمى بأسمائهم و أسماء آبائهم الا و لم یسأل الله تعالى شیئا الا أعطاه»؛ یعنى کسى نیست که در شب برخاسته و دو رکعت نماز به جاى آورد و در سجدهاش چهل نفر از مؤمنین را به نام خود و پدرانشان دعا نماید، مگر این که خداوند تعالى هر آنچه بخواهند بدیشان عطا مىفرماید.(1).
61 – ابن أبىعمیر از هشام بن سالم از امام صادق علیهالسلام روایت مىکند که فرمود: «من قدم أربعین من المؤمنین ثم دعا استجیب له، و یتأکد بعد الفراغ من صلوة اللیل یقول و هو ساجد»؛ یعنى هر که چهل نفر از مؤمنین را در دعا کردن مقدم دارد سپس براى خود دعا کند، دعایش مستجاب مىگردد. نیز بعد از نماز شب در حالى که در سجده است بگوید: «اللهم رب الفجر، و اللیالى العشر، و الشفع و الوتر، و اللیل اذا یسر، و رب کل شىء، و اله کل شىء، و ملیک کل شىء، صل على محمد و آل محمد، و افعل بى و بفلان و فلان ما أنت أهله و لا تفعل بنا ما نحن أهله، یا أهل التقوى و أهل المغفرة».(2).
1) مصباح المتهجد ص 93.
2) عدة الداعى ص 128.
