در مسیر قلّه ی تقوا، راهزنانى کمین کردهاند تا قلّه ی پیمایان را با وعدههاى شیرین و کاذب خود از مسیر برگردانند. راهزنان قلّه ی تقوا؛ شیطان، هواى نفس و دوستان ناباب هستند که راهیان قلّه ی تقوا را به گناه دعوت مىکنند.
**راه سبز، ص: 116@
کسى که مىخواهد به قلّه ی تقوا برسد باید از شیرینىها و لذّتهاى زودگذر گناهان به راحتى صرفنظر کند و روح پاک خود را به آنها نیالاید.
کسى که از هوسها و لذّتها و گناهان دورى مىگزیند، کمکم قلب او نورانى و باصفا مىگردد و با چشیدن لذّتهاى معنوى که نصیب او مىگردد، راحتتر و آسانتر و با عشق و علاقه ی بیشتر به سوى قلّه ی تقوا حرکت مىکند. روزه گرفتن ما را در این راه، یارى مىدهد.
فواید روزه گرفتن بیش از اینهاست که ذکر شد: برخوردار شدن از صحّت جسمى، همدردى با محرومان، یادآورى گرسنگى و تشنگى روز قیامت و ده‌ها فایده ی دیگر.
براى روزه گرفتن نیّت مىکنیم؛ یعنى تصمیم مىگیریم براى اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا اذان مغرب از کارهایى که روزه را باطل مىکند پرهیز کنیم. عمده ی آنها عبارتند از:
1. خوردن و آشامیدن
2. رساندن غبار غلیظ به حلق
3. فرو بردن تمام سر در آب
4. قى کردن
5. باقى ماندن بر جنابت تا اذان صبح
6. نسبت دادن دروغ به خدا و پیامبر و جانشینان او (1).
1) توضیح المسائل / مسأله ی 1572.
