بسیارى از رفتارها و افکار کودک و نوجوان متأثر از فکر و رفتار دوستان آن هاست. وقتى کودک و نوجوان، هم سن و سالان خود را در کوچه، مدرسه، محله، مسجد، پارک و… مى بیند و یا با آن ها آشنا مى شود، خواسته یا ناخواسته از آنان تأثیر مى پذیرد و خود را همچون آنان قرار داده و عمل دیگران را براى خود الگو قرار مى دهد. بنابراین؛ دوستان، به ویژه آن هایى که با او صمیمى ترند، نقش به سزایى در ترغیب کودک و نوجوان به نماز یا غفلت و ترک نماز دارند. تحقیقات نشان مى دهد، هر قدر نزدیک ترین دوستان افراد در سنین نوجوانى، به انجام رفتار عبادى پاى بندى بیش ترى داشته باشند، بر روى آن ها تأثیر مستقیم دارد و نقش مؤثرى در تشویق و ترغیب آن ها خواهد داشت و بر عکس هر چه نزدیک ترین دوستان افراد در دوران نوجوانى نگرش منفى نسبت به نماز داشته باشند، بر روى آن ها تأثیر منفى گذاشته و از گرایش آنان به نماز مى کاهد.
بنابراین والدین با مراقبت منطقى و صحیح، لازم است کودکان و نوجوانان را از دوستى با کسانى که به نماز بى اهمیت اند، بر حذر دارند و دلیل این عمل را نیز براى آن ها بیان کنند تا با رغبت و میل باطنى از دوستى با چنین افرادى پرهیز کنند.
