– سمیه حسنعلی
سرزمینی که من دوست دارم، سرزمینی است که جویبار آن همیشه جاری از عشق خدا و دوست داشتن است. سرزمینی که من دوست دارم، سرزمینی است که درخت دانش، محبت و مهربانی همیشه در آن جا سر سبز و زیباست و از شکوفه‌های درخت، میوه ی سخاوت و از خودگذشتگی می‌روید.
سرزمینی که من دوست دارم، سرزمینی است که از آسمان آن، باران عشق و صفا می‌بارد. گل‌های سرزمین من، با این باران آبیاری می‌شوند و بوی خوش آن‌ها به آن طرف زمین نیز می‌رسد و هوا را معطر می‌کند.
-سمیه حسنعلی – 18 ساله – از قم با بیش از 100 صفحه دست نوشته در چهارمین مسابقه ی ستاد اقامه نماز شرکت کرده است. آثار او مشتمل بر مطالبی پند گونه درباره ی گذرا بودن ایام زندگانی و دل سپردن به عشق یگانه ی ازلی و هم چنین ماجراهایی در قالب خاطره است.
قبل از هر چیز، پشتکار نویسنده ستودنی است و نثر روان و ساده ی او در خور تقدیر است. با این که نمی‌توان او را یک مبتدی به حساب آورد، اما سمیه حسنعلی هنوز نیاز به تجربیات بیش‌تری در عرصه ی قلم دارد.
عناوین برخی آثار او چنین است:
«به نام او»، «سرزمینی که من دوست دارم»، «سرزمین عجایب»، «حرف آخر» و ….
