قرآن در هشدارى سخت از سستى و سهلانگارى در نماز و نیایش، چنین مىفرماید:
«فویل للمصلین – الذین هم عن صلاتهم ساهون –
الذین هم یراؤن – و یمنعون الماعون -»(1).
… پس واى بر آن نمازگزاران، آن کسانى که از نمازشان غفلت مىورزند.
همانان که هماره ریاکارى و تظاهر مىکنند؛ و [با خودکامگى] مردم را از آنچه مورد نیاز آنان است، باز مىدارند.
در تفسیر این آیات از پیامبر آوردهاند که فرمود:
«من منع الماعون جارة منعة الله خیره یوم القیامة و وکله الى نفسه، و من وکله الى نفسه فما أسوء حاله؟» (2).
کسى که وسائل و امکانات ضرورى زندگى را از همسایهاش دریغ دارد، خدا در روز رستاخیز خیر و خوبى خود را از او دریغ داشته و او را به حال خود وامىگذارد،
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 72@
و هر کس خدا او را به حال خود وانهد، چه بد حال و روزى خواهد داشت.
1) ماعون / آیههاى 3 – 7.
2) تفسیر نور الثقلین / ج 5 / ص 679.
