«و من اللیل فاسجد له و سبحه لیلا طویلا» یعنى و شب را برخى به سجدهى خدا پرداز و شام دراز را به تسبیح و ستایش او صبح گردان.
(«بکرة» (بر وزن نکته) به معنى آغاز روز است و «اصیل» نقطهى مقابل آن یعنى شامگاهان و آخر روز است.)
این دو آیه در حقیقت بیانگر لزوم توجه شبانهروزى و مستمر به ذات مقدس پروردگار است.
بعضى آن را به خصوص نمازهاى پنجگانه، یا به اضافهى نماز شب، یا خصوص نماز صبح و عصر و مغرب و عشا تفسیر کردهاند، ولى ظاهر این است که این نمازها مصداقهائى از این ذکر مستمر الهى، و تسبیح و سجده در پیشگاه مقدس او است.
تعبیر به «لیلا طویلا» اشاره به این است که مقدار زیادى از شب را تسبیح خدا کن، در حدیثى از امام على بن موسى الرضا علیهالسلام در تفسیر آن آمده که در پاسخ این سؤال که منظور از این تسبیح چیست؟ فرمود: منظور نماز شب است.
ولى بعید نیست که این تفسیر نیز از قبیل بیان مصداق روشن باشد، چرا که نماز شب در تقویت روح ایمان، و تهذیب نفوس، و زنده نگه داشتن ارادهى انسان در طریق اطاعت خدا، تأثیر فوقالعادهاى دارد.(1).
**سیماى متهجدین، ص: 77@
1) تفسیر نمونه ج 25 صص 378 و 379.
