شراب

حضرت باقر علیه‏السلام فرمود:

شرابخوار با روى سیاه، دهان کج، زبان بیرون آمده، و ناله و فریاد از شدت تشنگى وارد قیامت مى‏گردد و به او از چاهى که در آن چرک بدن زنان زناکار ریخته شده مى‏نوشانند(1).

حضرت صادق علیه‏السلام فرمود:

اى یونس بن ظبیان! از طرف من به مردم بگو، هر کس یک جرعه

**سیماى نماز، ص: 99@

شراب بنوشد. خداوند و ملائکه و انبیا و مؤمنان او را لعنت مى‏کنند. مستى شراب روح ایمان را از کالبد مى‏برد و به جایش روح پست و کثیف و لعنت شده قرار مى‏دهد(2).

پیامبر اسلام در رابطه با شراب ده نفر را لعنت کرده است:

غرس کننده‏ى درخت، نگهبان آن، فشار دهنده‏ى انگور، ساقى، خورنده، حمل کننده، تحویل گیرنده، خریدار، فروشنده، دریافت کننده‏ى پول(3).

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:

از اولین برنامه‏هایى که خداوند مرا از آن نهى فرموده: بت‏پرستى، شرابخوارى و ستیزه با مردم بوده است(4).

از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت شده است:

شرابخوارى مبدأ تمام گناهان است(5).

**سیماى نماز، ص: 100@

حضرت صادق علیه‏السلام فرمود:

شراب منبع تمام آلودگى‏هاست و شرابخوار تکذیب کننده‏ى قرآن است، زیرا اگر قرآن را باور مى‏داشت حرامش را حرام مى‏دانست(6).

حضرت باقر علیه‏السلام مى‏فرماید:

خداوند به چیزى مانند میخوارگى معصیت نشده براى مشروب‏خوار، ترک نماز برنامه‏ى آسانى است و نیز براى شرابخوار مست، زناى با مادر و دختر و خواهر امرى عادى است، زیرا به هنگام مستى آنان را تشخیص نمى‏دهد(7).

به امیرالمؤمنین علیه‏السلام عرضه داشتند: شما فرمودید: شراب از دزدى و زنا بدتر است؟! فرمود:

آرى، زنا کننده ممکن است گناه دیگرى مرتکب نشود، ولى شرابخوار چون مست شد زنا مى‏کند، آدم مى‏کشد، نماز را رها مى‏سازد(8).

**سیماى نماز، ص: 101@

1) «عن أبى جعفر علیه‏السلام قال: یؤتى شارب الخمر یوم القیامة مسودا وجهه مدلعا لسانه یسیل لعابه على صدره و حق على الله عز و جل أن یسقیه من طینة خبال أو قال: من بئر خبال قال: قلت: و ما بئر خبال قال: بئر یسیل فیها صدید الزناة» الکافى: 6 / 396، باب شارب الخمر، حدیث 3؛ وسائل الشیعة: 25 / 296، باب 9، حدیث 31947.

2) «عن یونس بن ظبیان قال: قال أبو عبدالله علیه‏السلام: یا یونس أبلغ عطیة عنى أنه من شرب جرعة من خمر لعنه الله و ملائکته و رسله و المؤمنون و إن شربها حتى یسکر منها نزع روح الإیمان من جسده و رکبت فیه روح سخیفة خبیثة ملعونة الحدیث» التهذیب: 9 / 105، باب 2، حدیث 191؛ وسائل الشیعة: 25 / 297، باب 9، حدیث 31949.

3) «عن أبى جعفر علیه‏السلام قال: لعن رسول الله صلى الله علیه و آله فى الخمر عشرة غارسها و حارسها و عاصرها و شاربها و ساقیها و حاملها و المحمولة إلیه و بائعها و مشتریها و آکل ثمنها» الخصال: 2 / 444، حدیث 41؛ وسائل الشیعة: 17 / 224، باب 55، حدیث 22386.

4) «قال رسول الله صلى الله علیه و آله: إن أول ما نهانى عنه ربى جل جلاله عن عبادة الأوثان و شرب الخمر و ملاحاة الرجال الحدیث» الأمالى، شیخ صدوق: 416، مجلس 65، حدیث 1؛ وسائل الشیعة: 25 / 304، باب 9، حدیث 31965.

5) «عن أبى عبدالله علیه‏السلام قال: قال رسول الله صلى الله علیه و آله: ان الخمر رأس کل اثم» الکافى: 6 / 402، باب أن الخمر رأس کل اثم، حدیث 3؛ وسائل الشیعة: 25 / 315، باب 12، حدیث 31992.

6) «عن أبى عبدالله علیه‏السلام قال… إن الخمر رأس کل إثم و شاربها مکذب بکتاب الله تعالى لو صدق کتاب الله حرم حرامه» الکافى: 6 / 403، باب أن الخمر رأس کل اثم، حدیث 4؛ وسائل الشیعة: 25 / 315، باب 12، حدیث 31993.

7) «عن إبراهیم بن أبى البلاد عن أبیه عن أحدهما علیه‏السلام قال: ما عصى الله بشى‏ء أشد من شرب المسکر إن أحدهم یدع الصلاة الفریضة و یثب على أمه وابنته و أخته و هو لا یعقل» وسائل الشیعة: 25 / 313، باب 12، حدیث 31989.

8) «عن محمد بن الحسین رفعه قال: قیل لأمیر المؤمنین علیه‏السلام: إنک تزعم أن شرب الخمر أشد من الزنا و السرقة فقال علیه‏السلام: نعم إن صاحب الزنا لعله لا یعدوه إلى غیره و إن شارب الخمر إذا شرب الخمر زنى و سرق و قتل النفس التى حرم الله عز و جل و ترک الصلاة» الکافى: 6 / 403، باب أن الخمر رأس کل اثم، حدیث 8؛ وسائل الشیعة: 25 / 316، باب 12، حدیث 31996.