روحیّه لطیف و نازک زن براى خانهدارى، همسردارى، و تربیت فرزند متناسب است. او با این کارها هم به غریزه ی خدادادى خود پاسخ مثبت مىدهد و هم شالوده ی سراى آخرت خویش را مىریزد.
بانوان خوش سلیقه و فداکار مىتوانند خانه را به صورت بهشت برین و مهد پرورش کودکان خوب و استراحتگاه شوهران مجاهد و پرتلاش خویش درآورند.
رسول خدا فرمود: «جهاد زن، خوب شوهردارى است».(1).
امّ سلمه از رسول خدا پرسید: کار کردن زن در خانه چه مقدار فضیلت دارد؟
فرمود: «هر زنى که به منظور اصلاح امور خانه چیزى را از جایى بردارد و در جاى دیگر بگذارد خدا نظر مرحمت به او خواهد کرد و هرکس که مورد نظر خدا واقع شود به عذاب الهى گرفتار نخواهد شد.»
امّ سلمه عرض کرد: اى رسول خدا، پدر و مادرم به قربانت براى زنان ثوابهاى بیشترى بفرمایید:
**راه سبز، ص: 166@
فرمود: «هنگامى که زن آبستن مىشود خدا به او اجر کسى را مىدهد که با جان و مالش در راه خدا جهاد مىکند، هنگامى که بچهاش را بر زمین نهاد به او خطاب مىرسد: گناهانت آمرزیده شد، اعمالت را از سر بگیر و هنگامى که بچهاش را شیر مىدهد در برابر هر مرتبه شیر دادن ثواب آزاد کردن یک بنده در نامه ی عملش نوشته مىشود.»(2).
بنابراین شغل اصلى و اساسى زن، خانهدارى، همسردارى و تربیت فرزند است. خانم خانهدارى که به خوبى از عهده ی این مهمّ برآید در فرهنگ اسلام، بانویى مترقّى، با فرهنگ، سرفراز و با شخصیّت است. جامعه ی سالم و پویا از افراد سالم و با فرهنگ شکل مىگیرد و افراد سالم در خانه توسّط بانوان پرورش مىیابند.
بنابراین یک زن خانهدار در تمام جامعه نقش فعّال دارد اگرچه حضور فیزیکى نداشته باشد.
1) بحارالانوار / جلد 100 / حدیث 28 / صفحه 247.
2) بحارالانوار / جلد 100 / حدیث 49 / صفحه 251.
