شهید ثالث

در احوالات شهید ثالث حاج ملا محمد تقى بن محمد بزغانى قزوینى آورده‏اند: «عبادت آن جناب (قدس سره) چنان بود که از نصف شب على الدوام تا طلوع صبح صادق به مسجد خود مى‏رفت و به مناجات و ادعیه و تضرع و زارى و بى‏قرارى و گریه و ناله

**سیماى متهجدین، ص: 143@

اشتغال داشت و مناجات خمسه عشر را از بر مى‏خواند. بر این سجیه و شیوه سنیه استمرار داشت تا همان شب که شربت شهادت نوشید. مکرر در میان زمستان دیدند که جناب در پشت بام مسجد خود در عین شدت آمدن برف در نیمه شب پوستینى بر دوش و عمامه بر سر مشغول به تضرع و زارى بوده، ایستاده و دست‏ها را به آسمان برداشته تا این که برف قامت مبارکش را سراسر (از پاى تا سر) سفید پوشانیده. مرحوم حاجى ملا محمد صالح برغانى نیز مى‏فرمود که برادر کوچک او حاجى ملاعلى در ایام تحصیل همیشه به شب‏ها مى‏گریست و به گردن خود زنجیر مى‏انداخت. میخى بود که بر زمین مى‏کوبید و تا صبح مشغول عبادت بود.»(1).

1) قصص العلماء ص 20.