«عن المفضل بن عمر، عنالصادق جعفر بن محمد، عن ابیه عن ابائه علیهمالسلام قال: قال رسولالله: انالله جل جلاله،اوحى الى الدنیا ان اتعبى من خدمک و اخدمى من رفضک، و ان العبد اذا تخلى به سیده فى جوف اللیل المظلم و ناجاه، اثبتالله النور فى قلبه فاذا قال یا رب، ناداه الجلیل جل جلاله لبیک عبدى سلنى اعطک و توکل على اکفک ثم یقول جل جلاله لملائکته: ملائکتى انظروا الى عبدى فقد تخلى فى جوف هذا اللیل المظلم و الباطلون لاهون و الغافلون نیام اشهدوا انی قد غفرت له.
مفضل بن عمر از حضرت صادق علیهالسلام و آن بزرگوار از پدرش، از پدران بزرگوارش علیهمالسلام نقل مىکند که رسول خدا صلى الله علیه و اله و سلم فرمود: خداوند جل جلاله به دنیا وحى کرد: هر کس در خدمت تو باشد، تو او را به رنج و تعب بیانداز و هر کس که تو را رها کند، تو در خدمت او باش و هرگاه بنده در دل شب تار، با مولاى خود خلوت کند و با او به رازو نیاز پردازد، خداوند نور را در دل او جایگزین فرماید.
و چون بگوید اى رب و اى رب من، خداوند جلیل جلاله، صدایش کرده و گوید لبیک (بله، بله) اى بندهى من، بخواه از من تا عطایت کنم، به من توکل نماى تا کفایتت کنم، سپس خداوند جل جلاله به فرشتگانش مىفرماید: اى فرشتگان من، بندهام را
**سجادهى عشق، ص: 37@
بنگرید، در دل این شب تیره با من خلوت کرده است در حالى که بطالت پیشگان به لهو و لعب مشغولند و غفلت زدگان در بستر خواب خفتهاند، اینک گواه باشید که من به طور حتم او را آمرزیدم. (1).
1) بحارالأنوار، ج 87، ص 137 / شب مردان خدا، ص 22 / نماز، نیاز عاشقان، ص 87.
