کوچههاى مدینه نور باران مىشد، پیامبر از جلو، جبرئیل از راست، میکائیل از چپ و هفتاد هزار فرشته از پى او، همه تسبیح گوى و تکبیر گوى، و دختران عبدالمطلّب و زنان مهاجر و انصار همراه او، شعر مىخواندند، شادى مىکردند، تکبیرگویان و حمد کنان.
آنان عروس را به خانه ی على علیه السلام مىبردند.
پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم به آنان فرموده بود که در مراسم بردن عروس به خانه ی
**راه سبز، ص: 159@
همسر:«شادى کنید، شعر بخوانید، تکبیر بگویید، حمد کنید ولى چیزى که خدا راضى نیست نگویید.»(1).
یعنى اصول مراسم عروسى اینهاست:
«شادى، شعور، شرافت»
با کمال تأسّف حتّى بعضى از مؤمنان و مذهبىها در مراسم عروسى، دین و آخرت خود را فراموش مىکنند و از هر برنامه ی شاد و محرّکى استقبال مىکنند.
آنان مىگویند یک شب که هزار شب نیست، بعد از عمرى انتظار مىخواهیم شاد باشیم و… ولى فراموش کردهاند که: یک شب گناه، مىتواند هزاران روزِ انسان را تیره کند، بلکه آخرت انسان را.
بنابراین سعى کنیم که مراسم عروسى ما آلوده به گناه نشود و در مراسم عروسى دیگران نیز اگر همراه با گناه است شرکت نکنیم حتّى اگر از ما کینه به دل بگیرند.
استفتاء از مقام معظّم رهبرى:
شرکت نکردن در مجالس عروسى که نوعاً همراه با لهو ولعب است، باعث دشمنى و خصومت بین اقوام و فامیل مىشود وظیفه چیست؟
شرکت کردن در مجالس حرام در هر صورت جایز نیست و امر به معروف و نهى از منکر بر همه واجب است.(2).
1) بحارالانوار / جلد 43 / صفحه 115.
2) ویژهنامه ی فرهنگ اسلام (بهار 1378) / صفحه 3.
