و باز به خاطر اهمیت نماز است که قرآن بارها به پیامبر و رهروان راه او فرمان ستایش خدا را مىدهد، و چه ستایشى بهتر از نماز و نیایش با روح و اخلاص؟
براى نمونه، قرآن در این مورد مىفرماید:
«فاصبر على ما یقولون و سبح بحمد ربک قبل طلوع الشمس و قبل غروبها و من اناى اللیل فسبح و اطراف النهار لعلک ترضى-» (1).
پس بر آنچه بدخواهان و نابخردان مىگویند، شکیب ورز، و پیش از برآمدن خورشید و پیش از فروشدن آن، با ستایش پروردگارت او را تسبیح گوى، و نیز پارهاى از ساعتهاى شب و اطراف روز را با او به راز و نیاز بپرداز، باشد که از لطف
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 48@
و بخشش خدایت خشنود گردى.
و نیز مىفرماید:
«و سبح بحمد ربک بالعشى و الابکار-» (2).
و هر صبح و شام، تسبیح پروردگارت را با ستایش او بجاى آور.
افزون بر این دو آیه، آیههاى دیگرى در قرآن هست که پیامبر و مردم با ایمان را به ستایش خدا و نماز و نیایش فرمان مىدهد، که همهى اینها دلالت بر اثرگذارى و سازندگى نماز و نیایش و یاد خدا و ذکر او در زندگى انسان دارد.
1) طه / آیهى 130.
2) غافر / 55.
