فرهنگ امر و نهى

وا داشتن دیگرى به کارى و یا بازداشتن او از کارى، ذوق، سلیقه، هنر و ابتکار مى‏طلبد.

این لطافت روحى، ملایمت و نرمى و در عین حال صلابت و کوتاه نیامدن ماست که مى‏تواند ما را به هدف مقدّس‏مان نزدیک کند بنابراین توجّه به نکته‏هاى زیر کارساز است:

1. به جاى تحقیر و توهین، ترغیب و تحسین کنیم.

2. براى جلوگیرى از منکر، خود دچار منکر نشویم.

3. به جاى پرخاش و عیب‏جویى، مهر و رأفت به خرج دهیم.

4. مصلحت طرف را نادیده نگیریم.

5. از خودخواهى و خودستایى بپرهیزیم.

6. تنها خشنودى خدا را در نظر داشته باشیم.

**راه سبز، ص: 133@

7. خود را منزّه از گناه و برتر از گناه کار نبینیم.

8. این را بدانیم که چه بسا گناه کار داراى صفات و اعمال نیک بسیارى نیز باشد.

9. در صورت نیاز، امر به معروف و نهى از منکر را تکرار کنیم.(1).

1) تحریرالوسیله / جلد 1 / صفحه 414 / مسأله ی 14.