فَرَضَ اللَّهُ… الْاَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعامَّةِ(1).
حضرت فاطمه علیها السلام فرمود: «خداوند امر به معروف را براى مصلحت جامعه و عامّه ی مردم واجب کرده است.
آرام امّا با متانت و وقار از خانه درآمد، زنان بنىهاشم گِرد وجودش را گرفتند و به سوى مسجد روان شدند.
مسجد غلغله بود.
مهاجرین و انصار از هم پیشى مىگرفتند، اِنگار جمعیت مىخواست دیوارهاى مسجد را درهم بکشند. تنها پاره ی تن رسول خدا در میان زنان بنىهاشم به مسجد رسید و در پسِ پردهاى که به دستور او آویخته بودند قرار گرفت.
نفسها در سینهها حبس شده بود و یادگار رسول خدا نیز ساکت و خاموش ایستاده بود، سکوتى که یک دنیا حرف در آن بود.
فاطمه علیها السلام به اجتماع مردم مىآمد و از حقایق اجتماعى و سیاسى دفاع
**راه سبز، ص: 130@
مىکرد و همه ی این آمدنها در باشکوهترین جلوههاى حیا، عفاف، وقار و متانت انجام مىگرفت. رفتار و گفتار او و همه ی معصومان گواه این واقعیّت دینى است که امر به معروف و نهى از منکر بر بانوان نیز واجب است.
البتّه امر به معروف و نهى از منکر «واجب کفایى» است. یعنى اگر گروهى به قدر کافى به این کار همّت گمارند از عهده ی دیگران برداشته مىشود.
بنابراین بهتر است بانوان در مواردى که مردان به تنهایى از عهده ی این واجب الهى برنمىآیند و یا مواردى که درباره ی بانوان است، اقدام کنند و بکوشند که در انجام این واجب الهى خود مرتکب گناهان دیگر نشوند.
1) کشف الغُمّه / جلد 2 / صفحه 110.
