محبت کیمیایى است که مس وجود را به زر سرخ مبدل مىکند و یگانه دارویى است که شفابخش تمام آلام درونى بشر محسوب مىشود. همان گونه که در قرآن کریم نیز بدان اشاره شده «ألا بذکر الله تطمئن القلوب(1)»، این امر حکایت از آن دارد که با یاد و ذکر حضرت حق مىتوان به آن کان عظمت و آن سرچشمه زلال عزت و قدرت دست یافت.
پاسبان حرم دل شدهام شب همه شب
تا درین پرده جز اندیشه او نگذارم(2)
محبت اساس تمام حرکات و سکنات زندگى بشر است و اگر با دیدهى تأمل بدان نگریسته شود روشن مىشود که هیچ امرى بدون وجود آن میسر نیست و هیچ فعلى بدون دخالت آن به جایى نمىرسد. به همین دلیل به جرأت مىتوان گفت تنها ابراز نیل به سعادت دنیا و عقبى نیز همین واژهى شیرین مىباشد.
آن که به کمال عشق رسید و وارد اقیانوس بیکران محبت گشت هرگز به غیر از یار
**سیماى متهجدین، ص: 14@
یادى ندارد و هیچگاه جز به او به فکرى نمىپردازد. تمام لحظات و آنات زندگیش در یاد و خاطرهى یار سپرى مىگردد و طرف العینى از وى غفلت نمىکند که اگر چنین شود جهنمى سوزان و نقمتى عظیم را در پیش رو مىبیند.
خدا را رحمى اى منعم که درویش سر کویت
درى دیگر نمىداند رهى دیگر نمىگیرد
1) سوره رعد آیهى 28، آگاه باشید که تنها به یاد خدا دلها آرام مىگیرد.
2) دیوان غزلیات حافظ شیرازى (ره).
