استاد شهید مرتضى مطهرى (ره) درباره استاد خود چنین مىگوید: «یادى از استاد خودم، عالم جلیل القدر مرحوم آقاى حاج میرزا على آقا شیرازى (اعلى الله مقامه) که از بزرگترین مردانى بود که من در عمر خود دیدهام و به راستى نمونهاى از زهاد و عباد و اهل یقین و یادگارى از سلف صالح بود که در تاریخ خواندهایم. از امام جماعت پرهیز
**سیماى متهجدین، ص: 148@
داشت. سالى در ماه مبارک رمضان با اصرار زیاد او را وادار کردند که این یک ماهه در مدرسه صدر اقامهى جماعت کنند. جمعیت بىسابقهاى براى اقتدا شرکت مىکردند، شنید که جماعتهاى اطراف خلوت شده، او هم دیگر ادامه نداد».(1).
و در جاى دیگر درباره او مىگوید: «هر شب این مرد اقلا از دو ساعت به طلوع صبح بیدار بود و من معنى شب زندهدارى را آنجا فهمیدم. معنى این که «شب مردان خدا روز جهان افروز است» را آنجا فهمیدم. معنى عبادت را آنجا فهمیدم، معنى خداشناسى را آنجا فهمیدم، معنى استغفار را آنجا فهمیدم. معنى حال را و…».(2).
1) جلوههاى معلمى استاد ص 26.
2) گفتارهاى معنوى ص 115.
