اسلام، همانگونه که غذاى مادى را براى رشد و نمو بدن لازم مى داند و با تأکید فراوان از ما مى خواهد که از چیزهاى حرام، نجس و آلوده پرهیز کنیم، همینطور غذاى فکرى و علمى را براى روح و روان ما لازم مى داند و با تأکید بیشتر از ما مى خواهد که از غذاهاى فکرى و علمى آلوده بپرهیزیم.
بنابراین ما که مى خواهیم قسمتى از ایام فراغت خود را با مطالعهی کتابهاى غیر درسى، مجله ها و روزنامه ها سپرى کنیم باید نسبت به انتخاب مطالب، حساسیت داشته باشیم.
مطالبى را انتخاب کنیم که نسبت به نویسندگان آنها مطمئن هستیم اما نسبت به مطالبى که به گونه اى است که عقاید ما را سست مى کنند و یا اخلاق ما را فاسد مى کنند و یا ما را از تسلیم در برابر احکام و تعالیم نورانى اسلام دور مى کنند بپرهیزیم.
امام جواد (علیه السلام) مى فرمایند:
«هر کس به گوینده اى گوش فرا مى دهد (و یا مطالب نویسنده اى را مطالعه مى کند) در واقع او را مى پرستد، بنابراین اگر گوینده از خدا مى گوید او نیز به پرستش خدا مشغول است و اگر از زبان ابلیس مى گوید او نیز به پرستش ابلیس مشغول است.»(1).
بنابراین باید از مطالعهی مطالب باطل و گمراه کننده خوددارى کنیم. تنها کسانى مجازند این مطالب را مطالعه کنند که غرض صحیح و عاقلانه اى داشته باشند مثلا:
1. قصد پاسخگویى به آنها را داشته باشند.
2. صلاحیت این کار را داشته باشند.
**احکام راه سبز، ص: 149@
3. از تقواى لازم برخوردار باشند تا گمراه نشوند.
بنابراین کسانى که اطلاعات سرشار از دین ندارند و یا از تقواى لازم بهره مند نیستند مطالعهی این مطالب براى آنها مضر است و باید از خرید، نگهدارى و حفظ این مطالب خوددارى کنند.(2).
1) بحارالانوار، جلد 1، ص 94.
2) تحریرالوسیله، جلد 1، ص 429، مسأله ی 15.
