اسلام با آن که شغل اساسى زن را خانهدارى،همسردارى، و تربیت فرزند مىداند ولى هیچگاه از حضور سالم او در اجتماع و در دست گرفتن مشاغل گوناگون جلوگیرى نکرده است.
اسلام مىخواهد زن عنصرى فعّال، پرتحرّک و نقشآفرین و در عین حال عفیف، پاک و پیراسته باشد بنابراین محیط کار زن باید به گونهاى باشد که یا با مردان معاشرت نداشته باشد و یا اگر ناگزیر از معاشرت است روابط، بسیار سالم و عفیفانه باشد.
از اینرو براى انتخاب شغل معیارهاى زیر را مدّنظر قرار دهیم:
1. بدون اجازه ی شوهر شغل نگیریم که آرامش و صفاى زندگى را به هم مىزند، این حقّ شوهر است که اجازه بدهد یا ندهد.
**راه سبز، ص: 167@
2. شغلى را انتخاب کنیم که از نظر احکام اسلامى، حلال، مُباح و پاکیزه باشد.
3. شغل انتخابى ما با طبع لطیف و مهربان ما تناسب داشته باشد.
4. شغل مورد نظر ما نیازى به اختلاط و معاشرت با مردان بیگانه نداشته باشد و یا کمتر داشته باشد.
و چون براى شغل خود بیرون رفتیم نکتههاى زیر را رعایت کنیم:
1. ساده، بىآرایش، سنگین و متین از منزل خارج و در محلّ کار تا حدّ امکان از معاشرت با مردان بیگانه بپرهیزیم. لباسهاى زیبا، آرایش، و زر و زیور را در خانه و براى همسرمان بگذاریم.
2. از کارخانه دارى، شوهردارى، و بچهدارى نیز غفلت نکنیم. به این امر توجّه داشته باشیم که مرد مىخواهد کانون خانوادگى براى او کانون آسایش و رفع خستگى و فراموشخانه ی گرفتاریهاى بیرونى باشد، این نیاز و احساس شوهر را نادیده نگیریم.(1).
1) آیین همسر دارى (ابراهیم امینى) / صفحه 180 تا 184.
