تقدیم به مولا و محبوبم، حضرت ثامن الحجج على بن موسى الرضا (علیهالسلام)
بسم الله الرحمن الرحیم
«و من اللیل فتهجد به نافلة لک»
عبادت و اظهار بندگى صورتهاى متنوعى در میان آحاد بشرى به خود گرفته است. اما آنچه به وسیله انبیا به بشر آموزش داده شده، توانسته مفاهیمى عالى و والا را در شکل و ظاهرى پسندیده به نمایش بگذارد که هم جان آدمیان را صفا و طراوت ببخشد و هم عقل آنان را غنا و جلا بدهد.
نماز اسلامى، زیباترین صورت را در محراب براى جلوهگرى انسان عبادتگر فراهم مىکند و او را با ترنم کلمات و اذکار نماز در فضاى بیکران لطف ربوبى به پرواز در مىآورد.
عبادت و بندگى که امر فطرى و درونى انسان است، هرگز ضمیر و سرشت انسان از آن احساس بی نیازی نکرده و نخواهد کرد، بنابر این در تمام لحظات زندگی، انسان نیازمند تکیهگاهى مستحکم و پیوندى عمیق با قدرتى لایزال است که در میان امواج زندگى در تکانههاى شدید بتواند به او تکیه زند و خود را از گرداب برهاند. نماز، چنین حکمى را دارد و به همین خاطر از آن در تعابیر دینى به «عماد و عمود» یاد شده است، همچنانکه قرآن به استعانت از نماز در سختىها اشاره مىکند.
در نگاه دیگر نماز، ذکر است؛ غفلت زدا و هشدار دهنده و یادآور عهد است، عهد الستى با خداوند متعال که او پروردگار ما است. هشدار دهندهى حضور دشمنى قوى که شیطان است و به عزت خداوندى قسم خورده است تا انسان را نفریبد، از پا ننشیند و در این
**سیماى متهجدین، ص: 8@
میدان مبارزهى طولانى تاریخى، حربههاى او تنها بر عباد مخلص خداوند کارساز نبوده است؛ زیرا که در این کارزار آنان زره نماز را به تن کردهاند و با یاد خداوندى به آرامش و اطمینانى دست یافتهاند که در میدان مبارزه دلهایشان نلرزد و پاهایشان نلغزد.
تهجد، شبانه، یادآورى نام خداوند و بریدن از دیگران و پیوستن به او است؛ و در این پیوستن خداوند یگانه، آن پروردگار مشرق و مغرب وکیل و حامى ذاکر شبانگاهى خویش است.
سیماى متهجدین تلاشى است در شناساندن و به تصویر کشیدن سیماى نورانى بندگانى که در سجادهى عبادت همچون ستارگانى بر اهل آسمان مىدرخشند و آنها را نظارهگر زمینیان مىسازند.
امید است خوانندگان محترم با بهرهگیرى از آنچه در این دفتر آمده است، بتوانند با معرفت و شناختى بیشتر در کوى بندگى و دلدادگى گام بردارند.
دکتر محمدیان
معاون تحقیق و تألیف
**سیماى متهجدین، ص: 9@
