ـ رابطهی گمراهى با کم ظرفیتى و تنگ نظرى
و هر کس را که خواهد گمراه کند قلبش را چنان فرو مىبندد که گویى مىخواهد که به آسمان فرا رود. بدین سان خدا به آنهایى که ایمان نمىآورند پلیدى مىنهد (انعام 125).
ـ رابطه شرح صدر (بلند نظرى و گشادگى دل) با هدایت
هر کس را که خدا خواهد که هدایت کند دلش را براى اسلام مىگشاید (انعام 125 و طه 25).
ـ عقل شهودى (تعقل از طریق دل و نه ذهن!)
آیا در زمین سیر نمىکنند تا صاحب دلهایى گردند که بدان تعقل کنند. (حج 46، محمد 24)
ـ شاخص نیکى بودن (آزمون نیک بودن)
نیکى را در نخواهید یافت تا آنگاه که از آنچه دوست مىدارید انفاق کنید. (آلعمران، 92)
ـ نیک رفتارى با بدرفتارىها
بدى خلق را به بهترین شکل پاسخ بده تا همان کسى که گویى با تو سر ستیز دارد دوست و یار تو شود. (فصلت، 34)
ـ مثبت اندیشى به دشوارىها
عسى ان تکرهوا شیئاً…؛ بقره، 216 و نساء 19.
ـ فرآیند گرایى و راه مدارى در تبلیغ
در تعلیم و تربیت قرآنى، هدف از خلقت پرستشگرى و عبادت است: و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون (ذاریات، 56)(1).
**راهبردهاى روانشناختى تبلیغ، ص: 121@
تبلیغ و نه تحمیل
و ما على الرّسول الاّ البلغُ لمبین (عنکبوت 18)
و بر عهدهی رسول (مسؤولیت پیامبر) چیزى جز تبلیغى روشنگر هیچ نیست! انّما انت مُنذرُ و کل قوم هاد (رعد 7)
جز این نیست که تو بیم دهندهاى هستى و هر قومى را رهبرى است.
فاعلمو انما على رسولنا البلغ المبین
بدانید که وظیفهی پیامبر ما رسانیدن پیام روشن خداوند است (مائده 92)
رُسُلاً مبشرین و منذرین لئلا یکون للناس على اللّه
1) پرستش چیست؟ همان «راه مستقیم» است. پس عبادت خود راه است و نه هدف ایستا، در واقع هدف از خلقت قرار گرفتن در صراط مستقیم است. و أن عبُدونى هذا صراط مستقیم. مرا بپرستید که راه راست این است (یس 61). پایان راه کجاست؟ و أن الى ربک المنتهى (نجم 42 و پایان راه همه، پروردگار توست.
