83 – از امام باقر علیهالسلام مروى است که فرمود: «ان الله تبارک و تعالى لینادى کل لیلة جمعه من فوق عرشه من اول اللیل الى آخره ألا عبد مؤمن یدعونى لدینه أو دنیاه قبل طلوع الفجر فأجیبه؟ ألا عبد مؤمن یتوب الى من ذنوبه قبل طلوع الفجر فأتوب علیه؟ ألا عبد مؤمن قد قترت علیه رزقه فازیده و أوسع علیه؟ ألا عبد سقیم یسألنى أن أشفیه قبل طلوع الفجر فاعافیه؟ ألا عبد مؤمن محبوس مغموم یسألنى أن اطلقه من سجنه فاخلى سربه؟ ألا عبد مؤمن مظلوم یسألنى أن آخذ له بظلامته قبل طلوع الفجر فأنتصر له و آخذ له بظلامته؟»
یعنى به درستى که خداوند تبارک و تعالى در هر شب جمعه از اول شب تا آخر شب ندا مىکند که آیا بندهى مؤمنى هست که قبل از طلوع فجر مرا به جهت دین یا دنیایش بخواند تا او را اجابت نمایم؟ آیا بندهى مؤمنى هست که قبل از طلوع فجر از گناهانش به درگاه من توبه نماید تا توبهى او را قبول نمایم؟ آیا بندهى مؤمنى هست که رزقش کاسته شده پس بر او بیفزایم و بر وى وسعت دهم؟ آیا بندهى بیمارى هست که از من درخواست شفا کند قبل از طلوع فجر تا عافیت نصیبش نمایم؟ آیا بندهى مؤمنى در بند و غمگین هست که از من بخواهد از بند نجاتش دهم، تا تنش را از هم و غم فارغ سازم؟ آیا بندهى مؤمن مظلومى هست که قبل از طلوع فجر از من بخواهد که دادش را بستانم، پس یاریش کنم و دادش را بستانم؟ سپس امام فرمود: «فلا یزال ینادى بهذا حتى یطلع الفجر»؛ یعنى این ندا داده مىشود تا وقتى که فجر طالع گردد.(1).
**سیماى متهجدین، ص: 107@
1) عدة الداعى ص 29.
