مرحوم آقا نجفى قوچانى رحمهالله در کتاب سیاحت شرق دربارهى نمازشب و دقت در اینکه براى کسى مزاحمت ایجاد نکنند مىنویسد:
«در این حجرهى تازه که حجرههامان وصل به هم بود از میان طاقچه سوراخ نمودیم و ریسمانى در آن کشیدیم که یک سر ریسمان در حجرهى رفیق بود و یک سر آن در حجرهى من، وقت خواب، آن سر را رفیق به پا یا دست خود مىبست و این سر ریسمان را من به دست خود مىبستم، که سحر هر کدام زودتر بیدار شویم دیگرى را بدون این که صدایى بزنیم، به توسط همان ریسمان بیدار کنیم که مبادا طلبهاى از صداى ما بیدار شود و راضى نباشد. (1).
از ابتداى جوانى خود را باید به عبادتها به خصوص نمازشب عادت بدهیم، و خود را با این کارها مأنوس نماییم. و اولیاء باید به این نکته توجه نمایند که فرزندانشان را با نماز و فلسفه و آثار آن آشنا نمایند.
**سجادهى عشق، ص: 87@
1) سیاحت شرق، ص 198.
