کسانى هستند که در برابر خسوف (گرفتن و تاریک شدن قسمتى از ماه یا همهى آن)، کسوف (گرفتن و تاریک شدن قسمتى از خورشید یا همهى آن)، زلزله، طوفان، صاعقه و رعد و برق، سیل و حوادثى از این قبیل دچار وحشت مىشوند و گاهى خود را به کلى مىبازند.
از نظر اسلام این حوادث، مانند هزاران پدیدهى دیگر، نمودارى از نظام پرشکوه عالم هستى است که به قدرت الهى به وجود آمده و بنابراین از نشانهها و «آیات» قدرت و حکمت الهى است. بشر باید دربارهى این حوادث درست بیندیشد و دچار واهمه نشود. در گرفتن ماه و خورشید به جاى کارهاى موهومى که در میان بسیارى از اقوام و ملل معمول است(1) به خدا توجه کند و دل به سوى او آورد: دو رکعت نماز بگزارد و خود را از افکار موهوم فارغ کند.
مسلمان باید در وقت زلزله، طوفان، صاعقه و رعد و برق، سیل و حوادثى از این قبیل که مایهى ترس و وحشت عموم است، دل به سوى خدا آورد و بداند که خدا براى رهایى بشر از نتایج تلخ و شوم این حوادث طبیعى امکاناتى در اختیار او نهاده است. او باید تدبیرى بیندیشد، از
**سرود یکتاپرستى، ص: 135@
امکانات استفاده کند، چارهاى جوید و براى نجات خود و دیگران دست به کار شود و در اولین فرصت دو رکعت نماز بگزارد و خدا را سپاس گوید و با راز و نیاز با او، آرامش خود را بازیابد.
نماز آیات دو رکعت است؛ مانند نماز صبح. با این تفاوت که در هر رکعت به جاى یک بار رکوع، پنج بار رکوع مىکنیم و میان هر دو رکوع یک بار حمد و سوره مىخوانیم؛ یا سورهاى را که معمولا پس از حمد خوانده مىشود پنج قسمت مىکنیم. قسمت اول را مىخوانیم و به رکوع مىرویم و بعد میان هر دو رکوع یک بار حمد و سوره مىخوانیم، یا سورهاى را که معمولا پس از حمد خوانده مىشود پنج قسمت مىکنیم و قسمت اول را مىخوانیم و به رکوع مىرویم و بعد میان هر دو رکوع یک قسمت دیگر را مىخوانیم تا سوره تمام شود. بنابراین، باید سورهاى انتخاب کنیم که 5 آیه یا بیشتر داشته باشد. مثلا سورهى «کافرون».
نماز آیات به شکل کوتاهش به ترتیب زیر خوانده مىشود:
«الله اکبر»
بعد سورهى حمد را مىخوانیم و مىگوییم:
«بسم الله الرحمن الرحیم. قل یا ایها الکافرون»
به نام خداى مهربان مهرورز. بگو اى کافران!
بعد به رکوع مىرویم.
سر از رکوع برمىداریم. مىایستیم و مىگوییم:
«لا اعبد ما تعبدون»
**سرود یکتاپرستى، ص: 136@
آن را که شما مىپرستید نمىپرستم.
به رکوع دوم مىرویم.
سر از رکوع دوم برمىداریم. مىایستیم و مىگوییم:
«و لا انتم عابدون ما اعبد»
شما هم آن را که من مىپرستم نمىپرستید.
به رکوع سوم مىرویم.
سر از رکوع سوم برمىداریم. مىایستیم و مىگوییم:
«و لا انا عابد ما عبدتم، و لا انتم عابدون ما اعبد»
نه من آنها را که شما مىپرستید خواهم پرستید و نه شما آن را که من مىپرستم خواهید پرستید.
به رکوع چهارم مىرویم.
سر از رکوع چهارم برمىداریم. مىایستیم و مىگوییم:
«لکم دینکم ولى دین.»
دین شما مال شما، دین من مال من.
به رکوع پنجم مىرویم.
سر از رکوع پنجم برمىداریم و مىایستیم.
بر خاک مىافتیم و دوبار سجده مىکنیم.
پس از سجدهى دوم، یک رکعت دیگر به همان ترتیب مىخوانیم و بعد با تشهد و سلام نماز را تمام مىکنیم.
**سرود یکتاپرستى، ص: 137@
1) در موقع گرفتن ماه یا خورشید در میان بسیارى از اقوام معمول است طبل و دهل بکوبند تا اژدهاى غولپیکرى را که به گمان آنها در صدد بلعیدن ماه یا خورشید برآمده بترسانند. این اژدهاى غولپیکر ممکن است تعبیرى عامیانه و افسانهاى از همان سایهى زمین یا ماه باشد که سبب اصلى خسوف و کسوف است؛ ولى به هر حال طبل زدن براى ترساندن آن بدون شک کارى موهوم و خرافى است.
