در اسلام دو عید رسمى هست: «عید فطر» و «عید قربان» (اضحى).
عید فطر روز اول شوال است که مسلمانان پس از روزهى ماه رمضان، روزهى خود را مىشکنند و همه با هم این روز را به مناسبت پایان مراسم روزه جشن مىگیرند.
عید قربان (اضحى) روز دهم ماه ذیحجه است که قسمت اصلى مراسم حج مسلمانانى که براى حج به مکه رفتهاند برگزار شده و گوسفند یا گاه یا شتر قربانى مىکنند. مقدارى از آن را خودشان مىخورند و مقدارى به نیازمندان مىدهند.
مسلمانان جهان همه جا این روز را به مناسبت پایان قسمت اصلى
**سرود یکتاپرستى، ص: 133@
مراسم پرشکوه حج جشن مىگیرند.
توجه دارید که این دو عید بزرگ اسلامى عید کار و عمل است. در عید فطر مسلمانان موفقیت خود را در روزه داشتن ماه رمضان و در عید قربان موفقیت امت اسلامى و موفقیت اسلام را در برگزارى مراسم شکوهمند حج جشن مىگیرند.
براى برگزارى مراسم این دو جشن سالانهى اسلامى، مسلمانان هر نقطه، گرد یک میدان فراخ، در دشت و صحرا، یا اگر هوا مساعد نباشد در یک سالن بزرگ، دور هم جمع مىشوند؛ با شور و شادى همه با هم «الله اکبر» مىگویند و خدا را مىستایند. سپس دستهجمعى به نیایش الهى مىپردازند و دو رکعت نماز به جماعت مىخوانند. پس از پایان نماز، نمازگزاران با صداى بلند همه با هم چند بار «الله اکبر» مىگویند. سپس امام جماعت در برابر آنها صحبت مىکند. معمولا همراه این مراسم از حاضرین پذیرایى سادهاى به عمل مىآید.
نماز جمعه و نماز عید، هم عبادت دستهجمعى است و هم نمودارى از همبستگى سیاسى و اجتماعى اسلامى. به همین جهت، تشکیل و ادارهى آنها در درجه اول از کارهاى حکومت اسلامى است. هر جا حکومت اسلامى سر کار نباشد، مسلمانان خود مىتوانند اقدام کنند و این اجتماعات پاک و پرارزش اسلامى را که با پرستش و نیایش خداى یکتا و پاکى و صفا توأم است به وجود آورند.
نماز جماعت، نماز جمعه و نماز عید، از یک طرف در نمازگزاران اثر عمیق معنوى دارد و به رشد معنوى آنان کمک مىکند، و از طرف دیگر بر همبستگى و یکپارچگى مسلمانان مىافزاید و بر روى هم از شعارهاى ارزندهى اسلامى است که باید در حفظ آن کوشید.
**سرود یکتاپرستى، ص: 134@
