یکى از درس هایى که در بطن نماز، این آیین پاکان، وجود دارد، همین «شایسته سالارى» است.
نمازگزار در برگزیدن امام جماعت، این درس را مى آموزد و تجربه مى کند.
پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم مى فرماید:
اگر مى خواهید نمازى پاک و پاکیزه داشته باشید، برگزیدگان خود را مقدّم دارید.(1).
امام رضا علیه السلام مى فرماید:
لا صلاة خلف الفاجر.
نماز، پشت سر انسان فاجر، نماز نیست.(2).
ابوذرعلیه السلام مى فرماید:
ان امامک شفیعک الى الله، فلا تجعل شفیعک سفیها و لا فاسقا
امام جماعت تو، شفیع توست. در پیشگاه خدا، هیچ گاه، شخص نادان و فاسق را، شفیع خود قرار مده.(3).
رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم در حدیثى دیگر نیز، مى فرماید:
امام القوم وافد هم الى الله فقدموا افضلکم
امام جماعت هر گروه، سفیر آن هاست به سوى خدا، پس فاضل ترین افرادتان را مقدم دارید.(4).
وقتى فلسفه سیاسى یونان باستان را مورد مطالعه قرار مى دهیم به نوعى سیستم حکومتى به نام «آریستوکراسى – گزینش بر اساس فضیلت» برمى خوریم، که «ارسطو» در مقابل سیستم حکومتى «اولیگارشى» که «گزینش بر اساس ثروت» است آن را ارائه کرد.
در فلسفه سیاسى چین باستان، به ویژه در فلسفه کنفوسیوس نیز، توجه خاص به نوعى حکومت، یعنى حکومت با فضیلت ترین مردمان به عنوان بهترین نوع حکومت دیده مى شود.»(5).
به امید آن روز که این آرزوى فلاسفه، به یارى آیین پاک نماز، از یک تئورى، به یک واقعیت ملموس در جوامع تبدیل شود و همه ما، این سخن امام على علیه السلام را در ژرفاى وجودمان زمزمه کنیم:
قیمة کل أمرئ ما یحسنه
ارزش هر کس هم سنگ کارى است که انجام دادنش را به نیکویى مى تواند.(6).
1) روایت 10770، ج 8، وسائل الشیعه.
2) روایت 10768، همان مدرک.
3) روایت 10765، همان مدرک.
4) روایت10766،همان مدرک.
5) صفحه 19، دانش نامه سیاسى.
6) صفحه 1322، ج 3، فرهنگ آفتاب.
