از ویژگىهاى ایمانداران و نواندیشان راستین آن است که باید با منطق و منش پرجاذبهى خود، ترویجگر نماز و نیایش، به ویژه فرهنگ و روش عدالت آفرین و آزادى بخش و مهر گستر نماز باشند؛ چرا که به باور آنان بر پاداشتن نماز و نیایش و نهادینه شدن فرهنگ عدالت آفرین آن در کران تا کران جامعه، از پیش شرطهاى اساسى حرکتهاى فرهنگى و اصلاحى و اخلاقى در یک نظام آزادمنش و رعایتگر مقررات و حقوق بشر است.
قرآن در این مورد مىفرماید:
«الذین ان مکناهم فى الأرض اقاموا الصلوة و آتو الزکوة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و لله عاقبة الأمور-» (1).
…همان کسانى که چون در زمین به آنان موقعیت و توانایى ارزانى داریم، نماز را بر پا مىدارند و زکات و حقوق مالى خویش را مىپردازند و به کار پسندیده
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 54@
فرمان مىدهند، و از کار ناپسند باز مىدارند، و فرجام همهى کارها از آن خداست.
از این آیه، رابطهى تنگاتنگ و نقش سازندهى نماز در این محورها و میدانهاى زندگى به روشنى دریافت مىگردد:
1. نقش سازندهى نماز در اصلاح امور؛
2. نقش سازندهى نماز در اصلاح اندیشهها و باورها و رشد اندیشه و فرهنگ و ادب مردم؛
3. نقش سازندهى نماز و نیایش در اصلاح منش و اخلاق فرد و جامعه و مدیریت آن؛
4. نقش سازندهى نماز در پرداخت زکات و حقوق مالى براى اصلاح امور اقتصادى و مالى جامعه و فقر زدایى و محرومیت ستیزى و مبارزهى با انواع آسیبها و آسیب پذیرىها؛
5. نقش سازندهى نماز در زدایش خودخواهى و احیاى حس نوع دوستى و مردم خواهى که یکى از کلیدهاى حل مشکلات و از رازهاى پیشرفت و کمال و رعایت حقوق دیگران است.
6. رابطهى تنگاتنگ نماز با امر به معروف و نهى از منکر یا دو اصل نظارت پذیرى و نقد و محاسبهجویى در زندگى جامعه و حکومت به صورت متقابل.
1) حج / آیهى 41.
