اِنَّ الصَّلوةَ تَنْهى عَنِ الفَحْشاءِ وَالْمُنْکَر
جامعه اى که به معناى حقیقى نماز مى خواند به دیگران نیز توصیه مى کند که از فحشا و منکرات به دور باشند چه فساد فردى [ارتکاب گناه و فحشاء] و چه فساد اجتماعى. در حکومت 50 ساله اموى آن چه که به چشم مى خورد شیوع فساد و منکرات به صورت پیدا و پنهان در اجتماع و ارکان حکومتى بود که با مرگ معاویه و روى کار آمدن یزید کاملاً شکل زشت خود را نمایان ساخت. لذا تحمل این وضع براى امام حسین علیه السلام که از خاندان عصمت و طهارت است و در پى حاکمیت نماز و سلامت و صلاح اجتماع است؛ محال است. از این رو خطبه کوتاهى مى فرماید: أَلا تَرَوْنَ أَنّ الحَقَّ لا یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنّ الباطِلَ لا یُتَناهى عَنْهُ.(1) آیا نمى بینید که به حق عمل نمى شود و از باطل جلوگیرى به عمل نمى آید؟! در این صورت باید مرد با ایمان آرزومند مرگ باشد.
لیرغب المُؤمِنُ فى لِقاءِالله مُحِقّاً فَاِنّى لا اَرَى الَمْوتِ اِلاّ سَعادَةً و لا الحَیاه مَعَ الظّالِمین الاّ بَرَماً.
و به عنوان درسى ماندگار به همه جهانیان زندگى با حکومت ستم گران و فاسدان را جز خستگى، و ملال و مرگ را جز سعادت چیز دیگرى نمى بیند.
1) بررسى تاریخ عاشورا، ص 64 و 95.
