از امام رضا آوردهاند که در سخنى جامع و جالب، در بیان ویژگىهاى شیعیان و رهروان واقعى پیامبر و خاندانش، چنین فرمود:
«و الله ما شیعتنا الا من اتقى الله و اطاعه.
وما کانوا یعرفون الا بالتواضع،
و التخشع، و اداء الامانة،
و کثرة ذکر الله، و الصوم، و الصلاة،
و البر بالوالدین،
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 145@
و تعهد الجیران من الفقراء و ذوى المسکنة، و الغارمین، و الأیتام، و صدق الحدیث، و تلاوة القرآن،
وکف الألسن عن الناس الا من خیر؛» (1).
به خداى سوگند که شیعهى ما نیست، جز آن کسى که پروا پیشه سازد، و خداى را فرمان برد. شیعیان و رهروان راه ما شناخته نمىشوند، جز به فروتنى، و به حقپذیرى و خشوع در برابر مقررات خدا، و به امانتدارى و اداى امانت، و به یاد همارهى خدا با زبان و جان و به هنگام تصمیم و اقدام، و به روزهدارى شایسته، و به نماز و نیایش و فرهنگ آن، و به نیکى به پدر و مادر، و به احساس مسئولیت نسبت به همسایگان محروم، ناتوان، نیازمند و ورشکسته، و به مهر و توجه به یتیمان، و به ویژگى راستى در گفتار و منش و عمل، و به تلاوت شایستهى قرآن، و نگاه داشتن تیزى زبان از مردم، مگر در کار خیر و بیان حقیقت و عدالت در برابر استبدادگران.
1) گهرهاى درخشان / ص 72.
