زمان مطالعه: < 1 دقیقه
صعود روح مؤمن با نماز است
کجا چیزى مر، آن را هم طراز است
زمانى را که در حال نمازى
خدایت همدم راز و نیاز است
به هنگام نماز و ذکر و زارى
در رحمت به روى بنده باز است
مپندارش سبک، غافل مشو زان
که هر درد و بلا را چاره ساز است
کنار لذّت ذکر و عبادت
تمام لذّت دنیا مَجاز است
بسان قطره اى در قلب دریا
تو دریایى و دریا دلنواز است
اگر دنیا شود کوه مصائب
در آن حالت، درِ شادى فراز است
بَرَد ما را به سوى عرشِ رحمان
نمازى کز سرِ سوز و گداز است
کجا داند کسى این سکر و مستى
که دور از لذّتِ این رمز و راز است
خدایا «اولیایى» را عطا کن
تو آن سوزى که معراج نماز است
«دکتر مصطفى اولیایى»
**سرچشمه امید، ص: 29@
