زمان مطالعه: < 1 دقیقه
امام حسین علیه السلام در مکه رکن اسود – دامن کعبه – را مى گرفت و با خدا مناجات و نیایش مى کرد: «اى معبود به حق من! نعمتم بخشیدى و سپاسگزارم نیافتى؛ مبتلایم نمودى و شکیبایم ندیدى؛ پس تو اى مهربان! نه با ناسپاسى من، نعمت خود را گرفتى، و نه با ناشکیبایى من، سختى و بلاى خود را پیوسته داشتى، آرى اى محبوب دل من! از کریم، جز بزرگوارى و کرم سر نزند.»