در نگرش قرآن شریف، کسانى که حق نماز و نیایش را پاس ندارند و به آن بها ندهند، و آن را تباه و بىروح سازند، سخت در خور نکوهش خدا و پیامبر و کیفر دردناک سراى آخرت هستند.
این ضایع و بىروح ساختن نماز، خواه به صورت وانهادن و نخواندن نماز باشد و خواه به صورت سستى و بىحالى به هنگام نماز، یا گاه خواندن و گاه نخواندن آن، و خواه خواندن ریاکارانه و بدون رعایت آداب ظاهرى و شرایط باطنى و معنوى نماز، که نماز را بىخاصیت مىکند و از اثر سازندگى و تربیتى و پاکسازى فرد و جامعه از گناه و ستم باز مىدارد، و خواه برخورد ابزارى با آن، که همهى اینها، چهرههاى متنوع ضایع ساختن نماز و بىروح نمودن نیایش است و همه سخت درخور نکوهش خدا و پیامبر و سزاوار کیفر دردناک سراى آخرت.
قرآن در این مورد مىفرماید:
«فخلف من بعدهم خلف أضاعوا الصلاة و اتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیا – الا من تاب و آمن و عمل صالحا فأولئک یدخلون الجنة و لا یظلمون شیئا – جنات عدن التى وعد الرحمن عباده بالغیب انه کان وعده ماتیا –
لا یسمعون فیها لغوا الا سلاما و لهم رزقهم فیها بکرة و عشیا –
تلک الجنة التى نورث من عبادنا من کان تقیا -» (1).
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 79@
…توحید گرایان راستین کسانى بودند که چون آیههاى خداى بخشاینده بر آنان تلاوت مىشد، سجدهکنان و گریان بر چهره مىافتادند و پیشانى بندگى بر خاک مىساییدند.
آن گاه، پس از آنان کسانى آمدند که نماز را تباه ساخته و از هواهاى دل پیروى نمودند. پس به زودى [کیفر] گمراهى را خواهند دید.
مگر کسانى که به راستى توبه کرده و ایمان آورده و کار شایستهاى انجام دادند، که چنین کسانى وارد بهشت خواهند شد، و هیچ ستمى بر آنان نخواهد رفت.
بوستانهاى جاودانهاى که [خداى] مهر گستر به بندگانش در جهان ناپیدا نوید داده است. راستى که نوید او انجام شدنى است.
در آنجا بیهودهاى نمىشنوند، [و] جز درود [که نشانگر اوج مهر است، سخنى نیست]. و روزیشان بام و شام در آنجا آماده است.
این است آن بهشتى که به هر یک از بندگانمان که پرواپیشه باشند، به میراث مىدهیم.
پیامبر در این مورد به گروهى از یاران هشدار داد که:
«لا تضیعوا صلاتکم فان من ضیع صلاته حشر مع قارون و هامان و فرعون؛» (2).
نمازتان را ضایع و بىروح نسازید، چرا که ضایع کنندهى نماز در روز رستاخیز، با قارون و هامان و فرعون و همسانان آنان برانگیخته خواهد شد.
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 80@
1) مریم / آیههاى 58 – 63.
2) مستدرک الوسائل / ج 1 / ص 172.
