وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرینَ.(1).
و خدا کسانى را که خواهان پاکىاند دوست مىدارد.
بهشت سراسر پاکى و قداست است و بهشتیان همه پاکاند آنان پاکى را از این دنیا به ارمغان بردهاند.
میل به طهارت و پاکى امرى فطرى است، همه به ویژه دوشیزگان و بانوان دوست دارند پاک و پاکیزه باشند.
اگر آدمى در همین اندام و زندگى دنیا خلاصه مىشد، پاکیزگى او به همین شستشوى عادى بود؛ ولى او علاوه بر اندام، روح لطیف و پاک خواه دارد و زندگى او با پایان یافتن دنیا به شکلى زیباتر، لطیفتر و برتر ادامه مىیابد از اینرو براى تحصیل طهارت و پاکى باید همه جانبه عمل کند تا روح او نیز پاک گردد و گستره ی پاکیزگى او آخرت را هم فراگیرد.
اسلام که به خوبى، آدمى و نیازهاى فطرى او را مىشناسد، براى پاکیزگى روح و اندام او راههایى را ارائه داده است که یکى از آنها «غسل»
**راه سبز، ص: 56@
است. غسل تنها شستن اندام نیست بلکه یک امر معنوى و عبادى است از اینرو باید همراه با نیّت «اطاعت دستور خداوند» باشد.
1) سوره ی توبه، آیه ی 108.
