زمان مطالعه: < 1 دقیقه
دین اسلام مى گوید: آبى که با آن غسل مى کنى و یا وضو مى گیرى، محلى که آب غسل و وضویت در آن مى ریزد، لباسى که با آن نماز مى خوانى، فرشى که زیر پاى توست، مکانى که در آن نماز مى گزارى و تمامى آن چه که با نمازت ارتباط دارد، باید مباح باشد و حرام نباشد. حتى اگر یک نخ غصبى هم در لباست باشد، نمازت پذیرفته نیست. این دستور، اجراى یک برنامه تربیتى مربوط به حقوق اجتماعى دیگران در پیکر نماز است زیرا اگر این شرط را براى آن مقرر نمى کردند، هیچ ضربه اى بر نماز از آن جهت که عبادت است، وارد نمى آمد.
