بسمالله الرحمن الرحیم
عبادت و راز و نیاز با معبود، آن هم در دل شب، براى «اهل دل» لذتى فوقالعاده و غیرقابل وصف دارد!
آنان که توفیق شب زندهدارى نصیبشان گشته از محبت پروردگار بر مشام جانشان رسیده است، تمام دنیا و آنچه در آن است، در نظرشان کوچک و حقیر است.
سیدالساجدین امام زینالعابدین علیهالسلام در مناجات با حضرت حق، عرضه مىدارد:
«اى معبود من! کیست که شیرینى محبتت را چشیده باشد و آنگاه از تو رویگردان گشته و دیگرى را به جاى تو مقصد و محبوب خود قرار دهد؟!
و کیست که با قرب تو مأنوس گشته باشد و آنگاه آرزوى دل به دیگرى بستن و به غیر تو پیوستن را به سر ضمیر خویشتن راه دهد؟!». (1).
آرى هنگام «شب» براى خلوت با «محبوب» و راز دل گفتن با «معبود» و قرار دادن جان در رهگذر نفحات الهى و تقرب یافتن به پروردگار و عرض نیاز عاشقانه به درگاه خدا بهترین فرصت است.
**سجادهى عشق، ص: 14@
رمز موفقیت همه انبیاء و اولیاء و صلحا و علماء مناجات در دل شب بوده است، اکثر عنایات ربانى بر انبیاء عظام در سحرگاهان روى داده است.
پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و اله و سلم در «دل شب» مبعوث گردید و در دل شب به معراج رفت. حضرت موسى علیهالسلام در چهل شب، در وداى طور به لقاء پروردگار نائل شد.
آرى عاشقان حضرت حق، پیوسته انتظار مىکشند که وقت فرا رسد و پرده ظلمت شب بین آنان و دیگران حائل گردد تا خلوتخانه انس با حضرت معبود تشکیل دهند.
اینک که به فضل الهى و به برکت انقلاباسلامى ایران، نسل جوان در جامعهاسلامى ما به خودسازى و ارتقاء در مسیر «تقرب به خدا» روى آورده و تشنگان معارف «قرآن» و «عترت» بسیار دیده مىشوند. لذا کتاب حاضر که مجموعهاى از «آیات» و «روایات» در فضیلت، احکام و آداب نمازشب به همراه چهل داستان از سیره معصومین علیهمالسلام و علماء و بزرگان دین رحمهمالله است به منظور تذکر و تشویق بیشتر «نسل جوان خداجو» تهیه و تدوین شده است. بدان امید که به لطف پروردگار و دعاى امام زمان (عج)اثرى در دلها بگذارد و مقبول درگاه خداوند بزرگ و اولیاء کرامش واقع شود.
بارالها، به حق محمد و آل محمد علیهمالسلام خاصه حضرت بقیةاللهالاعظم امام زمان (عج) توفیق مناجات و خلوت با خودت را نصیب ما بگردان.
آمین یا ربالعالمین
محمد مهدى علیقلى
میلاد با سعادت امام رضا علیهالسلام 11 ذیقعده 1416
مطابق با روز جمهورىاسلامى ایران 12 / 1 / 1375
تهران – ص. پ: 134 – 13165
**سجادهى عشق، ص: 15@
1) مناجات المحبین از مناجات خمس عشرة، مفاتیحالجنان، ص 124.
