بسم الله الرحمن الرحیم
«نماز» اساسىترین رشتهى الفت و عالىترین عامل محبت بین بندگان و حضرت حق است.
«نماز» نور دل و صفاى قلب و روح جان و سلامت روان و فروغ ذات عباد صالح خداست.
«نماز» واسطهى محکمى است که تمام هستى انسان را به ملکوت هستى پیوند مىدهد و به مانند آن، برنامهاى را براى ربط دادن آدمى به حق و حقیقت نمىتوان یافت.
«نماز» پناه بىپناهان، سنگر جهادگران، گلستان روح افزاى عاشقان، چراغ سحر مشتاقان، نور وجود عارفان، آرامش دل بینایان، و سیر کمالى آگاهان است.
«نماز» زنده کنندهى جان، ظهور دهندهى حیات جاودان، و راز و نیاز دردمندان، روشنى راه رهروان، نور دیدهى بیداران، سرمایهى مستمندان، دواى درد بىدردان، نواى دل بىدلان، دلیل گمراهان، امید امیدواران، سر حقیقى سحر خیزان، سوز دل سوختگان، حرارت روح افسردگان، مایهى بقاى جان، و دستگیرهى نجات انسان از تمام مهالک است.
«نماز» برتر از همهى عبادات، جامع تمام کمالات، منعکس کنندهى کل
**سیماى نماز، ص: 12@
واقعیات، منبع برکات، و کلید قفل تمام مشکلات است.
«نماز» خمیر مایهى حیات، تزکیه کنندهى صفات، علاج زشتترین عادات، آورندهى حسنات، تبدیل کنندهى سیئات، باعث کرامات، منبع فیض و افادات، نگهدارندهى انسان از حادثات، مانع سانحات، و حقیقت کائنات است.
«نماز» عشق سالکین، عبادتى آتشین، کارى بىقرین، بهترین معین، خورشید اهل زمین، مونس اصحاب دین، امنیت جان غمین، و رحمت واسعهى حضرت ارحم الراحمین است.
«نماز» واقعیتى روحانى، امر واجب حضرت سبحانى، نفخهى رحمانى، جان انسانى، و نور یزدانى است.
«نماز» هویت ایمان، حقیقت جهان، طریقت جان، قدرت انسان، و مایهى بهشت و رضوان است.
«نماز» چشمهى زمزم روح، ساغر معنوى صبوح، فتح الفتوح، توبهى نصوح، حضرت حق را ممدوح، اجمال قرآن را مشروح، و در طوفان حوادث کشتى نوح است.
بدون «نماز» خود را اهل حق و حقیقت مدان و رسیدن فیض خاص الهى را به سوى خود توقع مدار.
اکسیر وجود منهاى «نماز» بىسود است، بىخبران از «نماز» بىخردانند و فراریان از این مقام گرفتار دام شیطانند.
ثروتمندان بىنماز فقیرند و تهیدستان با «نماز» از همه مستغنىتر. حقیقت و واقعیت همان است که عارف شوریدهى الوند، جناب باباطاهر فرموده:
خوشا آنان که الله یارشان بى
که حمد و قل هو الله کارشان بى
**سیماى نماز، ص: 13@
خوشا آنان که دائم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بى
زمانى که برنامهى نوشتن رسالهاى در مسئلهى نماز به این فقیر پیشنهاد شد گمان نمىبردم با کثرت مشغلهاى که در جهت تبلیغ و نوشتن «شرح صحیفهى سجادیه» تحت عنوان «دیار عاشقان» و نیز امور اجتماعى داشتم، بتوانم از عهده برآیم، ولى توفیق حضرت رب رفیق راه شد تا در حد استعداد و توان به پژوهش در این حقیقت عظیمهى الهیه برخیزم و آنچه را مىتوانم از کتاب الهى و گفتار معصومین علیهمالسلام در اختیار برادران و خواهران مسلمان بگذارم.
اینک از تفصیل در مقدمه چشم پوشیده و با مرکب عشق و شوق آمادهى پرواز به فضاى لایتناهى این عرصه گاه معنوى مىشوم تا بحث پیرامون نماز را در فصولى چند مطرح نموده، باشد که نمازگزاران بیش از پیش به این عمل ملکوتى توجه کنند، و اگر کسى خداى ناخواسته جداى از نماز است با مطالعهى این سطور به نماز روى کند و خویش را از خزى دنیا و عذاب آخرت برهاند.
فقیر حسین انصاریان
**سیماى نماز، ص: 17@
