– مرضیه سروی
علی(ع) اعلام می دارد که:«خدایا، عبادت من، نه از روی طمع به بهشت و نه ترس از دوزخ است، بلکه تو را شایسته عبادت یافتم و می پرستم.»
اولیای خدا از عبادت او لذت می برند و گناهکاران از شیرینی عبادت و یاد خدا محرومند. گاهی کسی علاقه دارد خدمتگزاری کسی را بکند؛ بدون آن که چشمداشت مالی و هدف اقتصادی داشته باشد. خود خدمت به آن شخصیت والا برایش هدف و ارزشمند است و نه حتی کسب دانش یا کسب وجهه و رسیدن به موقعیت اجتماعی.
بسیارند کسانی که از نشستن در کنار یک شخصیت یا داشتن عکسی با او،خوشحال می‌‌‌شوند، هرچند نفعی برایشان نداشته باشد. تنها خود این آشنایی و در کنار آن‌ها بودن برایشان محبوب است. وقتی برای انسان‌ها در این دنیا، این‌گونه امور، گرانبهاست، بندگی خدا و در محضر الهی بودن مایه افتخار نیست؟
-مرضیه سروی ـ 19 ساله ـ از مشهد با مقاله‌‌‌ای با عنوان «فلسفه عبادت» و یک شعر و یک قطعه ادبی در مسابقه شرکت کرده است.
او با آوردن پاورقی‌ها و ذکر منابع، مقاله خود را مستند کرده و موضوع شعر و قطعه ادبی خود را به نماز اختصاص داده است. مرضیه سروی مراحل نخست تجربه اندوزی را در عرصه قلم طی می‌کند و امیدواریم در آینده شاهد آثار غنی‌تری از او باشیم.
عنوان شعر و قطعه ادبی این نویسنده چنین است:«بگو مرد کدامین تباری» و «پنجره ای پر از دعا».
