1. تعیین سیاستهاى کلّى نظام جمهورى اسلامى ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام.
2. نظارت بر حُسن اجراى سیاستهاى کلّى نظام.
3. فرمان همه پرسى.
4. فرماندهى کلّ نیروهاى مسلّح.
5. اعلان جنگ و صلح و بسیج نیروها.
6. نصب و عزل و قبول استعفاء:
الف: فقهاى شوراى نگهبان.
ب: عالیترین مقام قوّه قضائیّه.
ج: رئیس سازمان صدا و سیماى جمهورى اسلامى ایران.
د: رئیس ستاد مشترک.
ه: فرمانده کلّ سپاه پاسداران انقلاب اسلامى.
و: فرماندهان عالى نیروهاى نظامى و انتظامى.
**راه سبز، ص: 35@
7. حلّ اختلاف و تنظیم روابط قواى سهگانه.
8. حلّ معضلات نظام که از طرق عادّى قابل حلّ نیست، از طریق مجمع تشخیص مصلحت نظام.
9. امضاء حکم ریاست جمهورى پس از انتخاب مردم، صلاحیّت داوطلبان ریاست جمهورى از جهت دارا بودن شرایطى که در این قانون مىآید باید قبل از انتخابات به تأیید شوراى نگهبان و در دوره ی اوّل به تأیید رهبرى برسد.
10. عزل رئیس جمهور با در نظر گرفتن مصالح کشور پس از حکم دیوان عالى کشور به تخلّف وى از وظایف قانونى، یا رأى مجلس شوراى اسلامى به عدم کفایت وى براساس اصل هشتاد و نهم.
11. عفو یا تخفیف مجازات محکومین در حدود موازین اسلامى پس از پیشنهاد رئیس قوّه قضائیّه.
