زمان مطالعه: < 1 دقیقه
کسى که نزد دیگران خوار و ذلیل است و چشم طمع به دیگران دوخته است براى رسیدن به آب و نان برده ی این و آن مىشود، و یا به حقّهبازى و فریب دیگران روى مىآورد، او هرگز نمىتواند به سوى قلّه ی تقوا حرکت کند. او چون کبوترى است که در دست این و آن اسیر است.
انسان با روزه گرفتن، تا اندازهاى قلبش صاف و زلال مىشود و به عظمت خود پى مىبرد و به خوبى درمىیابد که نباید بنده ی شکم بود. باید عزّت و شکوه خود را نگه داشت و از تنگناهاى مالى با تحمّل گرسنگى و سختىها پیروز و سربلند بیرون آمد.
